Post: #1

Pierwsze skojarzenie to Miles Davis - Ascenseur pour l'échafaud.

Post: #2

A ja mam zupełnie inne, we wczesnej młodości taka muzyka była dla mnie jego kwintesencją i nie wiem czemu jazz nie stał się dla mnie jednym z ulubionych gatunków, bowiem akurat ten zespół bardzo ciepło wspominam, choć ten rodzaj śpiewu wówczas wydawał mi się odrobinę dziwny:

Post: #3

chopin kwintesencją jazzu to stwierdzenie co najmniej odważne

tego davisa mam na płycie i lubię, ale sam wybieram mojego ulubionego ellingtona z roachem i mingusem -- niewiele było w historii lepszych triów jazzowych, a tria jazzowe to dla mnie esencja jazzu:

Post: #4

Na jazzie się nie znam i nie będę udawał, że jest inaczej. Są jednak tacy wykonawcy i takie utwory, które bardzo przybliżają mi tę muzykę. Dlatego wybieram:

Tomasz Stańko & Makoto Ozone - Rosemary's Baby

Post: #5

A ja mam tutaj problem. Polega on na tym, że jako nastolatek docierał do mnie głównie fusion jazz. W większości dostawałem takie kawałki od kuzyna ze szkoły muzycznej i nawet on nie był fanem klasycznego jazzu... Teraz mam sporo jazzowych rzeczy na playliście do chilloutu, ale właśnie - są to rzeczy do chilloutu, na które nie zwracam większej uwagi. Najczęściej przewija się tam chyba Stan Getz, więc w ostatnich latach chyba on kojarzy mi się najbardziej z takim klasycznym jazzem - tym bardziej, że według wiki był przedstawicielem stonowanego cool jazzu.

Dlatego tak trochę prowokacyjnie wrzucam to - jakby na to nie patrzeć, jest to polski jazz w pigułce:

Swoją drogą, właśnie odkryłem, że powstała anglojęzyczna wersja z native'ami na wokalu.

Post: #6

cool jazz to złoto jest <3

Post: #7

Na pewno dobrze się nadaje do relaksu.

Post: #8

Jazz fusion to, w zależności od reprezentanta, albo najlepsze, albo najgorsze, co jest w jazzie. Niektórzy nawet przechodzili z jednego stanu w drugi (ale nie na odwrót)!

Kwintesencja jazzu... hm... wklejam coś, co jest 40-minutową, prawdziwie odjechaną improwizacją, która układa się w spójną całość po wielu odsłuchach, a ma ona sens dlatego, że grają ją wysokiej klasy muzycy - inaczej wyszedłby z tego mało inspirujący bałagan. Po prawdzie to wybierałem między nim, a trochę (dużo?) bardziej przyswajalnym Komedą.

Post: #9

"ascension" też złoto <3

Post: #10

(18.09.2019 12:19 PM)Artur.O napisał(a):  Po prawdzie to wybierałem między nim, a trochę (dużo?) bardziej przyswajalnym Komedą.

ciekawe o jakim Komedzie myślałeś

najlepsza jazzowa płyta i z niej utwór tytułowy.

Krzysztof Komeda Quintet - Astigmatic

Post: #11

Taki "jazz dla każdego" to np.:

Dave Brubeck Quarter - Take Five

Czy pamiętacie, że Paul Desmond przekazał cały dochód z tego utworu na Czerwony Krzyż? To jest nadal jakoś z kilkadziesiąt tysięcy $ rocznie!

Post: #12

"take five" to zdecydowanie jeden z landmarków jazzu!
a "astigmatic" samo w sobie to lwia część polskiego rozdziału w międzynarodowej historii gatunku

Post: #13

Miszon napisał(a):Czy pamiętacie, że Paul Desmond przekazał cały dochód z tego utworu na Czerwony Krzyż? To jest nadal jakoś z kilkadziesiąt tysięcy $ rocznie!

SZACUN

Tak w ogóle, skoro nam tak dobrze idą rozmowy o gatunkach, to spytam się was: co sądzicie o smooth jazzie? Ciekawy podgatunek czy marna podróba prawdziwego jazzu?

Post: #14

(18.09.2019 01:26 PM)prz_rulez napisał(a):  

Miszon napisał(a):Czy pamiętacie, że Paul Desmond przekazał cały dochód z tego utworu na Czerwony Krzyż? To jest nadal jakoś z kilkadziesiąt tysięcy $ rocznie!

SZACUN

A nawet więcej niż kilkadziesiąt:

Cytat:Desmond, upon his death in 1977, left the performance royalties for his compositions, including "Take Five", to the American Red Cross,[13][14] which has since received combined royalties of approximately $100,000 a year.[

Smooth jazz?
Cóż, poza wyjątkami to jednak rzekłbym że taki "jazz dla ubogich", czy też "upopiony jazz". Owszem, miły, ale jednak nieco nudny, a momentami niestety zbyt odległy od jazzu jako takiego. Właściwie wolę "jazz jazz", choć tak jak mówię, z wyjątkami.

Post: #15

zaczynałem słuchanie jazzu od smooth jazzu z braku laku i wtedy mi się podobało, ale dzisiaj, mimo małych prób podejmowanych od czasu do czasu, nie znajduję w smooth jazzie niczego interesującego mnie; co innego smooth soul, albo pożenione ze smooth jazzem sophistipop czy city pop, ale tego nie traktuję już jako jazzu

Post: #16

No własnie. Jako wstęp do jazzu ok. Taka trochę muzyka do kotleta/do windy.

Post: #17

Dla mnie ten utwór idealnie pasuje do tytułowego określenia.
Miles Davis - Circle In The Round