Post: #305

kajman napisał(a):Nie, ale jest tym w sztuce, czym matematyka jest w nauce.

Wybacz, ale nie mogę się z tym zgodzić. Matematyka jest zawsze taka sama, jest do bólu logiczna. Tej logiczności nijak nie dostrzegam w muzyce. Jedynym chyba "stałym" elementem jest jej tempo, bo każda muzyka jakieś tempo ma, chociaż bywa zmienne. Ale no właśnie, poza tym, to jest pełna dowolność, jak np. improwizacje które są solą muzyki wykonywanej na żywo mogą się kojarzyć matematycznie. Jeśli powiesz, że chodzi o zapis nutowy, to też się nie zgodzę, bo w matematyce zawsze coś wynika z czegoś, w muzyce niekoniecznie, mimo że rzeczywiście można ją zapisać. Chociaż z tym zapisem byłaby rzeczywiście najbliżej matematyki ze sztuk.
A argument, że muzyką ilustruje się filmy też słaby, bo nijak nie ma się do literatury czy sztuk wizualnych.
I trochę odwracasz kota ogonem, bo punktem wyjścia były utwory muzyczne, a nie muzyka jako taka...

kajman napisał(a):Koniec lat 60-tych to niby moja młodość, ale wtedy muzyki nie słuchałem, a jednak je i początek 70-tych (też przed moim słuchaniem muzyki, bo tak naprawdę zacząłem na początku '76) uważam za najlepsze w historii muzyki.

Może muzyka wtedy tak wolno do nas docierała (ta z Zachodu oczywiście), że to ma jednak jakiś sens A tak bardziej poważnie to trudno uwierzyć, że kompletnie żadna muzyka w latach 60. i w pierwszej poł. 70. do Ciebie nie docierała.