Post: #1

Dogman (2018)
scenariusz i reżyseria: Matteo Garrone
w roli tytułowej: Marcello Fonte
produkcja: Włochy

Marcello, lubiany przez całe miasteczko psi fryzjer, kochający ojciec i okazjonalny handlarz kokainą odgryza się miejscowemu osiłkowi, który traktuje go jak marionetkę.

Post: #2

Wczorajszy seans pod gołym niebem okazał się nieudany z powodu pogody. Nasilający się deszcz przerwał projekcję gdzieś po wzruszającej scenie z chihuahu'ą.
I to jedyny minus tego wieczoru. Film roku w moim skromnym rankingu wciąż świetnie się ogląda. Przeraża od pierwszych ujęć mytego psa, frapuje minioną świetnością mieściny, wreszcie wzrusza ojcowską miłością głównego bohatera. A właśnie, nie byłoby tego klimatu bez roli Marcella (czyżby to samorodek rangi Himilsbacha?) i jego głosu, któremu posturą bliżej do introwertycznych bohaterów z kina grozy niż do godnych naśladowania herosów z okładek, którym tak naprawdę poprzez to co robi jest, wyłączając oczywiście jego sposób na zarobek na Malediwy dla córki.

Post: #3

No cóż, dla mnie to film o głupkowatym, tanim cwaniaczku, który zachowuje się idiotycznie. Bodajże najgorszy film, jaki widziałem w zeszłym roku w kinie.

Post: #4

mnie jednak bliżej do stranglersa -- to jeden z najbardziej niedających się zapomnieć filmów, jakie widziałem na nowych horyzontach -- i chyba najbardziej polaryzujący publikę obraz ostatnich lat -- rozchodzi się oczywiście o wybory i sposób bycia głównego bohatera, który jest rozmaicie odbierany; dla mnie był jednak bardziej ofiarą -- trochę czasu i miejsca, trochę swoich własnych wyborów, które jednak dokonywały się też czasem trochę poza nim -- wszystko to było tak splątane, że nie da się tego jednoznacznie ocenić -- to ogromny plus tego obrazu na pewno!