Post: #661

Choć nieco ustępuje po czasie napięcie, które towarzyszyło mojemu pierwszemu seansowi 'Drogi do zatracenia' to wciąż to dobre, rzetelnie zrobione kino. Do końca nie wiem czy zarzuty przewidywalności są tu zasadne, ale na pewno grę aktorską Hanksa, Newmana czy Bakera ogląda się z przyjemnością.
Z kolei Clint Eastwood w 'Gran Torino' postawił na prostą, trafiającą do prymarnych emocji historię. Dość dobrze ogląda się to jak rodzi się przyjaźń między ludźmi z dwóch różnych światów, a słodko-gorzka opowieść podana jest w przystępnej formie.
Przypomniałem sobie i 'Pulp Fiction', czyli obraz, w którym niewiele co można skrytykować. Największe wrażenie zrobiła na mnie tym razem historia Butcha, nazwana w filmie 'Złoty zegarek', która świetnie spaja humor, gadatliwość i napięcie spod szyldu Tarantino.

Post: #662

Zaburzenie chronologii charakteryzuje także inny słynny obraz z lat 90, mianowicie 'Zagubioną autostradę', która bez tego zabiegu byłaby tylko kolejną damsko-męską historią o zazdrości, zdradzie i brudnych pieniądzach.
Podobał mi się odrealniony krajobraz Suwalszczyzny w docenionym w swoim czasie przez krytykę filmie Andrzeja Jakimowskiego 'Zmruż oczy'. Postać Jaśka może co prawda przypominać wcześniejszego Edzia z 'Cześć Tereska', ale w każdym innym aspekcie nie można odebrać tej opowieści oryginalności.
Z przyjemnością obejrzałem przypadkowo wybrany 'Wypadek' Josepha Losey z 1967 roku, który utrzymuje uwagę widza i pozostawia wrażenie przemyślanego dzieła, w którym bohaterowie bynajmniej nie są bezwolnymi ludźmi.

Post: #663

Ciekaw byłem moich wrażeń po obejrzeniu po latach wielu 'Harrego Pottera i więźnia Azkabanu', jako że w swoim czasie uległem urokowi tej wyrwanej z sagi opowieści. Okazało się więc, że i tym razem spędziłem miło czas, dając się ponieść klimatowi zekranizowanej książki, no i rzeszy czarów, którymi skutecznie mami widza.
Sceptycznie byłem nastawiony do 'Obsesji namiętności', bo słusznie spodziewałem się na ekranie atmosfery lat 90 przepełnionej sztucznymi scenami, przebrzmiałą modą i przewidywalną fabułą. Owszem, wszystko to było, ale z zaciekawieniem obserwowałem jak rozwijał się wątek tytułowej obsesji gliniarza z Los Angeles. W tej roli jeszcze wtedy niezły Ray Liotta, a do tego zawsze na propsie Kurt Russell (trochę się zdziwiłem, że to nie on gra psychola, pasowałby równie dobrze moim zdaniem ).
Kolejną powtórką był seans 'Rewersu', który powala poziomem aktorstwa trójki wspólnie zamieszkujących pań oraz ich gości, lecz nie do końca w pełni wykorzystuje niezły w sumie pomysł zawarty w scenariuszu.

Post: #664

Nie mogę sobie przypomnieć czy aby nie oglądałem już hitchcockowskiego 'Sznura', w końcu jego dzieła były mi bliskie w dzieciństwie. W każdym razie miło jest do dziś wracać do tego zerojedynkowego kina z czytelnym przekazem. Sam temat filmu jest dość makabryczny, a intencja morderców jeszcze gorsza, ale 70 lat temu nikomu to zbytnio nie przeszkadzało i nikt nie doszukiwał się ukrytego deprawującego wpływu. Dziś myślę, że byłoby inaczej. Może naśladownictwo tak daleko nie sięgało, a może i filmowcy mieli większe pole do popisu.
Na pozór niewiele dzieje się w węgierskim obrazie 'Pewnego dnia', który zabiera nas na mniej uczęszczane szlaki naddunajskiej stolicy wraz z wiecznie zmęczoną i zagonioną matką trójki dzieci. Obserwując jej potyczki z ich chorobą, problemami i nonszalancją można dojść do wniosku, że największą troskę sprawia własny mąż, którego nie do końca wyjaśniony kontakt z inną kobietą dosłownie spędza sen z oczu. Ot, samo życie.
Dużo przyjemności daje za to oscarowy zwycięzca, czyli 'Artysta' Michela Hazanaviciusa, który sprawnie przypomina o fenomenie kina niemego, sam rezygnując w większości filmu z głosu (!). Wzrusza wszystko to, co zwykło wzruszać w tego typu obrazach, więc egzamin z historii kina został tu celująco zaliczony.

Post: #665

Ciekawym przeżyciem był seans 'Kobiety w oknie' Fritza Langa z 1944 roku z dobrodusznym Edwardem G. Robinsonem. Film nie ustępuje suspensem tworzonym w tym czasie obrazom Hitchcocka, a z pewnością nie jest oklepanym tytułem.
Załapałem się ostatnio na pierwsze cztery akty 'Dzikich historii' i wciąż pozostaję pod urokiem prostoty i trafności ich przekazu. Każda z nich niesie też ze sobą element zaskoczenia, co jest niewątpliwie najistotniejszym czynnikiem decydującym o poleceniu tego filmu każdemu.
Zauważyłem, że Hiszpanie dość mocno lubują się w obrzydliwości i naturalizmie, o czym świadczą również pochodzące z Półwyspu Iberyjskiego 'Granice bólu'. Gdy już się przejdzie zupełnie niepotrzebnie akcentowane brutalne sceny z udziałem dzieci to dostaniemy w nagrodę dość frapującą historię z czasów hiszpańskiej wojny domowej, która jest dużo ciekawszym wątkiem od równolegle poprowadzonego z teraźniejszości.

Post: #666

Powróciłem do seansu 'Juno', obrazu opowiadającego o niechcianej ciąży z perspektywy amerykańskiej nastolatki. Należy jednak od razu zaznaczyć, że tytułowa bohaterka jest nad wyraz dojrzała nie tylko doświadczeniem, ale i podejściem do życia i wyznaczających je wartości. Z tego też względu mało wiarygodna jest sama scena zajścia w stan błogosławiony, no ale to w sumie jedyny minus tego bądź co bądź godnego polecenia filmu.
Nie muszę za to reklamować innej opowieści z udziałem młodych Amerykanów, mianowicie 'American Beauty'. Pamiętam, że swego czasu dziwił i wręcz szokował sposób ukazania bohaterów tworzących typową tamtejszą rodzinę i różnicy tego co na zewnątrz i wewnątrz jej. Dużo się zmieniło przez ten czas, do wielu rzeczy przywykliśmy, ale Kevin Spacey odgrywający postać Lestera Burnhama wciąż wywołuje swoją rolą zachwyt.
No i nowalijka w trójce, mianowicie 'Deerskin', czyli dość dziwny film, który niestety ani śmieszy, ani straszy. Wydaje mi się, że jest tu podobnie jak u Georgesa, bohatera filmu, który w niewyjaśnionych okolicznościach zostaje wykolejeńcem: gdy masz pieniądze to możesz nakręcić film o niczym, przypisać do niego każdą tezę, a i tak ktoś się tym zainteresuje.

Post: #667

Może trudno uwierzyć, ale dopiero przed tygodniem obejrzałem po raz pierwszy 'Bękartów wojny'. Wcześniej odstraszała mnie od tego tematyka wojenna i nawet sam tytuł, a jakieś tam doświadczenie z 'Django' dopełniało tylko reszty. Okazało się jednak, że w tym przypadku wszelkie peany są jak najbardziej na miejscu: powala już otwierająca film sekwencja w okupowanej Francji, a kulminacją kunsztu aktorskiego jest scena w barowej piwnicy.
Z innych, już zdecydowanie bardziej historycznych pobudek obejrzałem po latach wielu Poe'wską 'Studnię i wahadło'. Umknęło od czasów mego dzieciństwa sporo uroku, ale pamiętam, że inne tytuły z wytwórni Hammer z udziałem nieodżałowanego Vincenta Price'a zrobiły wtedy większe wrażenie.
Film roku 2016 jakoś nie zachwycił mnie tym razem: 'Jestem mordercą' można bowiem opisać właściwie w jednym zdaniu, czar Jakubika jest wiadomym, a więcej smaczków nie zauważyłem, niestety.

Post: #668

Czy ktoś widział najnowsze dzieło Nolana?
Byłem jakiś czas temu na "Tenet" sam (!) w kinie. Film, o którym można powiedzieć, że nie można być pewnym, że sam autor zrozumiał to, co usiłował nam pokazać , jednak pomimo tych niedogodności oglądało mi się go nieźle - całkiem udany akcyjniak, ze świetnymi zdjęciami, montażem akcji i ciekawym twistem. I byłby to całkiem przyjemny seans, gdyby nie dźwięk, który był po prostu za głośny (dobrze, że mamy napisy ).
Generalnie film oceniam na 7/10, z założeniem że powtórny seans mógłby zmienić tę ocenę.

Post: #669

Ja widziałem i miałem znacznie gorsze odczucia. Przede wszystkim jest tam sporo błędów. Co ciekawe jeden z nich reżyser sam nam wytknął. Poza tym niektóre efekty wyglądały okazale, ale były zrobiony w najprostszy możliwy sposób. Ja mu dałem pięć. Na szczęście zaraz poprawiłem sobie nastrój, bo kilka lub kilkanaście minut później obejrzałem świetnych Nowych mutantów.

Post: #670

Niezwykle wysmakowanym dziełem wciąż pozostaje 'Frantz', zgrabnie mylący tropy i działający stymulująco na wyobraźnię widza, to prawdziwa uczta dla kinomana. Ciekawa rzecz, że kompletnie nie pamiętałem, że w pewnych fragmentach filmu czarno-biała taśma staje się kolorowa, są to momenty obcowania bohaterów ze sztuką i naturą. A czemu zostały tak wyeksponowane to jeszcze nie mam pomysłu.
Z czystej ciekawości sięgnąłem po 'Wstrząsy', czyli komediohorror sprzed 30 lat z Kevinem Baconem. Owszem, część zawiązująca akcję, czyli pierwsze oznaki egzystencji dziwnych stworzeń nawet intrygująca i wciągająca, ale już samo rozwiązanie, czyli zwalczanie przybyszów zniechęciło mnie do wytrwania do końca przed ekranem.
Niespodziewanie in minus zapisuję też w pamięci 'Ajkę', która zachęcała dość posępną atmosferą zimowej Moskwy i zawiłym losem tytułowej bodajże Kazaski, lecz historia wymęczyła mnie straszliwie nie dając praktycznie nic w zamian za cierpliwość.

Post: #671

Co prawda to nie film ale rozkochałem się w " Modern Family" i tak " tłukę" ten serial od 9 sezonów. Polecam Wszystkim , którzy szukają lekkiego humoru i oddechu od szarej codzienności. Natomiast od dłuższego czasu chętnie bym zobaczył francuski film pt. " Jeszcze nie koniec" i nigdzie nie mogę trafic na niego.

Post: #672

Seriale mają osobny wątek

Post: #673

Wracam nieśmiało do wątku najpierw z dwoma tytułami z kręgu SF.

Mocne uderzenie na początek to klasyk gatunku, czyli 'Obcy – ósmy pasażer Nostromo', który został na wiele sposobów poprzerabiany przez epigonów po dziś dzień. Tymi ostatnio tu wspomnianymi byli twórcy wydającego się tym bardziej zbytecznym 'Prometeusza', no chyba że faktycznie w napisach umieścili wzmiankę o zrzynce. Co do samego początku serii o Obcym to zważając na rok produkcji naprawdę nie sposób się tu czegoś przyczepić, a największym jego atutem jest trudny do osiągnięcia w każdej epoce klimat.

Ślady wyżej opisywanego filmu można odnaleźć także w fabularnym 'Z Archiwum X: Pokonać przyszłość', który swą atrakcyjność po części zawdzięcza właśnie umiejętnej sztuce korzystania z wcześniej sprawdzonych wzorców.

Dużo przyjemności zrobił mi także inny obraz z lat 90, mianowicie 'W sieci' na podstawie książki Crichtona. Michael Douglas w samym środku kolejnej kobiecej intrygi, po 'Fatalnym zauroczeniu' i 'Nagim instynkcie' czuje się jak ryba w wodzie i wespół z intrygującą Demi Moore są największą atrakcją tej swoją drogą niebanalnej historii znów osadzonej w słodkiej tajemniczej atmosferze kina tamtej dekady.

Post: #674

A dziś komediowo...

O 'Seksmisji' wszystko zostało już powiedziane. Mnie tym razem zastanowiła forma prezentacji tytułu: od misji przez eksmisję (jak to poważnie i filozoficznie brzmi), a zaintrygowała scena całujących się kobiet, co w 1983 roku powszechne nawet w kinie zachodnim jeszcze nie było.

O ile postać Maksa Paradysa swoim kunsztem zabija to Jerzy Stuhr w wersji komediowej po 1997 roku już do mnie nie przemawia. Może i dlatego strawniejsza jest dla mnie druga część przygód Jurka Kilera zwana 'Kiler-ów 2-óch', bo i komisarza Ryby nieco w niej mniej. Owszem, już para głównych bohaterów grana przez Pazurę i Kożuchowską nieco toporna, ale wpisują się w ogólną konwencję tego obrazu bazującego bardziej na bon motach, niż na samej grze aktorskiej.

Kto wie, może właśnie w pewnym stopniu na Juliuszu Machulskim wzorowali się bracia Wayans, twórcy 'Strasznego filmu', którzy w dość osobliwy i co prawda bardziej niewybredny sposób naśmiewają się z kinowych 'przebojów' przełomu wieków. Im samym pomysłów starczyło na trzy części, a ich następcy dołożyli dwie kolejne. A wracając do filmu to po części z sentymentu, a po części z frajdy odgadywania cytatów filmowych taka forma humoru tu mnie akurat śmieszy.

Post: #675

Straszny film jest z jednej strony beznadziejny, a.zd drugiej o dziwo jednak czasem śmieszy.

Post: #676

Coraz rzadsze wpisy w tym wątku i takie, a nie inne prezentowane tytuły są spowodowane nagłym pogorszeniem się poziomu repertuaru niby do tej pory bardziej niszowych kanałów, zarówno publicznych, jak i prywatnych. Nie wiem co się dzieje, ale mam nieodparte wrażenie, że zamiast starać się w tych czasach jeszcze bardziej to tendencja włodarzy telewizyjnych jest całkiem odwrotna.

Post: #677

Może już się poddali?

Post: #678

Czemu?

Post: #679

już dawno się poddali

swoją drogą uruchomili ostatnio tvp kultura 2 nadające w sieci, o tu: https://kultura2.tvp.pl/

jest też kilka filmów do obejrzenia "on demand"

Post: #680

A to nie chodzi o to, że są ciągłe oszczędności i postanowili nie inwestować w zakup nowych produkcji?
Ludność zainteresowana kinem siedzi teraz w Netflixach i innych HBO, więc chyba rzeczywiście się poddali. Lepiej - z ich punktu widzenia - inwestować w marne seriale i tanią rozywkę.
Kiedyś w TVN jesienią i wiosną w piątki była zawsze jakaś premiera. W tym roku to chyba tylko "Listy do M.3" taką były, tak że ten...