Post: #561

Obejrzałem tego Wściekłego i nie było źle. Tylko końcówka jakaś taka marna.

Post: #562

No to kolejna partia póki pamiętam.
Zacznę od 'W ułamku sekundy' Fatiha Akina, tego od 'Głową w mur' i 'Na krawędzi nieba'. Mimo całego tragizmu opowiedzianej historii dostajemy tym razem Turka urodzonego w Hamburgu w wersji soft, której gorzki smak działa tylko w początkowej fazie. Więc jeśli nie oglądaliście jego starszych tytułów nie zraźcie się.
Coś polskiego w każdej trójce, nie chce być i teraz inaczej. Padło na 'Dom zły' Smarzowskiego. Pamiętam, jak urzeczony byłem jego 'Weselem'. Chciałem przypomnieć sobie czemu nie kolejnym obrazem, no i przysiadłem przed mały ekran i sobie przypomniałem. Primo nie jestem aż tak wielkim fanem kina a'la bracia Coen, sekundo film mnie potwornie zmęczył. Nie dobił swoim dołem, ale najzwyczajniej w świecie zmęczył. Cóż, z którąś przyprawą w tym daniu przesadzono.
Na koniec skontrastuję poprzednie klimaty ze 'Słomianym wdowcem', tytułem ze słynną Marilyn i z nie mniej słynną sceną. To kino, które bucha słodką naiwnością, ale jednocześnie niekłamaną szczerością i ciepłem. Przyznam, że sprawiło mi przyjemność, której i Wam życzę podczas domowych seansów.

Post: #563

Dziś słabsza trójka, ale już szykuje się lepsza.
Na początek '80 milionów', które odbierałem przed seansem jako film sensacyjno-kryminalny, a wyszła mi paradokumentalna fabuła, która miała charakter edukacyjny. Nie dla mnie, z trudem wytrzymałem do pseudo-zaskakującego finiszu.
Z braku laku był i dramat sądowy 'Werdykt' z 1982 roku z udziałem Paula Newmana. I dla niego dotrwałem kolejny raz. Niestety zaobserwowałem, że co niektóre filmy z tamtego okresu dużo straciły na swojej świeżości.
Niejako jako obowiązek potraktowałem za to oscarowe 'Miasto gniewu', którego nagroda była jedną z większych sensacji ostatnich lat. Wiem już czemu poza Stanami film nie zrobił szczególnej furory - stara się bowiem uporać z amerykańskimi demonami, które nie muszą być czytelne i zrozumiałe gdzie indziej, a może inaczej - z którymi gdzie indziej już dawno sobie poradzono. Zbyt łopatologicznie te problemy są podawane i zamiast zmyślnej układanki dostałem stajnię Augiasza, której sprzątać nie zamierzam.

Post: #564

thestranglers napisał(a):Niestety zaobserwowałem, że co niektóre filmy z tamtego okresu dużo straciły na swojej świeżości.

Akurat co do tego filmu się zgadzam.

Post: #565

Spieszę z tegotygodniowymi seansami. Dwa z nich zupełnie niesłusznie zostały zjechane na FW (odpowiednio 4.3 i 5.8, co nie odpowiada aż tak niskiemu ich poziomowi). Od nich zacznę:

Oglądając 'Bejbi Blues' trzeba mieć na uwadze, że w trakcie tego filmu na ekranie debiutowało wielu młodych aktorów. Sprawdzili się jedni lepiej inni gorzej, ale jakiejś wielkiej skuchy nie zaobserwowałem. Scenariusz może nie porywa (przynajmniej do pewnego momentu), ale i specjalnie nudzić się nie nudziłem. Ot, spojrzenie na obecne czasy, że subiektywne nie oznacza że niemożliwe do zrealizowania.
Trochę się wynudziłem za to na początku szumnie określanym komedią kryminalną 'Suburbiconie', nawet przełączyłem w trakcie, ale powróciłem i w sumie dobrze zrobiłem, bo w pewnym momencie (gdzieś po istotnym zajściu dla całej fabuły) obraz dostaje przyspieszenia i ogląda się go z niekłamaną przyjemnością, zwłaszcza jeśli kiedykolwiek widz zetknął się ze stylem braci Coen. Dopiero przy napisach zorientowałem się, że faktycznie maczali oni palce w tworzeniu scenariusza.
Wisienką filmowego tygodnia okazał się za to rumuński obraz 'Sieranevada', który jest prawie trzygodzinną wizytą w kilkupokojowym mieszkaniu w trakcie tamtejszej rodzinnej stypy. To chyba takie kino moralnego niepokoju AD 2016, więc na pewno nie dla każdego. Osobiście mi konwencja przypadła do gustu.

Post: #566

Odnalazłem w pamięci trzy tytuły, które obejrzałem już jakiś czas temu, grubo jeszcze przed epidemią, a o których należy powiedzieć choć słowo.
Przypadkowo zupełnie trafiłem na początek irańskiego filmu 'Trzy twarze'. Wspomnienie o Złotej Palmie za najlepszy scenariusz przykuło moją uwagę, a pierwsza scena nagrywana telefonem komórkowym wzmogła moją ciekawość. Dwoje bohaterów podróżuje na zapadłą wieś na północnym wschodzie kraju do tureckojęzycznego ludu (wychodzi mi, że do Kurdów), co dla kogoś zafascynowanego tym co inne może już być niezapomnianym przeżyciem.
Pewnie zupełnie nieprzypadkowo telewizja nadała w krótkim od siebie odstępie czasu dwa klasyki z roku 1971: 'Brudnego Harry'ego' i 'Francuskiego łącznika'. Świetnie się wciąż ogląda te dwa filmowe zabytki, które dostojnie i z klasą zabierają nas w podróż w czasie i przestrzeni. Największą ich zaletą jest ciągłe zachowanie klimatu tamtych czasów. Swoją drogą trudno byłoby dziś oddać emocje np. sceny z budkami telefonicznymi, w trakcie której Skorpion bawi się z inspektorem Callahanem.

Post: #567

Brudny Harry to dla mnie przeciętniak, a Francuski łącznik to było coś bardzo nudnego. Do żadnego z tych filmów nie chciałbym powrócić.

Post: #568

"Sieranevada" to był wielki przegapiony dla mnie, najpierw Nowych Horyzontów, potem pokazów kinowych, aż w końcu do dzisiaj go nie widziałem

Post: #569

Dziś serwuję Wam przekładańca polsko-francuskiego.
Jestem w stanie zrozumieć dość niskie noty 'Pani z przedszkola', komedii, która jest piękną, ale wydmuszką. Forma nie powiem, atrakcyjna, ale treści mało.
Ambiwalentne i nie do końca wyrobione zdanie mam na temat ponurego z założenia kryminału 'Czarna rzeka'. Zachęcał słusznie Vincent Cassel ponownie w roli wymierzającego sprawiedliwość (patrz inne rzeki w tytule), znany był mi dość dobrze reżyser Érick Zonca, bo to twórca tak przeze mnie obdarzonego estymą 'Wyśnionego życia aniołów', w trakcie filmu dostałem olśnienia rozpoznając grającą właśnie w nim Élodie Bouchez, prywatnie żonę członka Daft Punk, a film gdzieś w międzyczasie się wił... Ale generalnie polecam, żeby nie było.
Trzecią propozycją jest doskonale znany tukanowcom 'Chce się żyć', czyli laureat plebiscytu z 2013 roku. Sprawnie opowiedziana historia, która chyba nie potrzebuje prologu utrzymując uwagę i grą bohatera i brakiem rzewności.

To co, kolejny odcinek od kina francuskiego znów zaczniemy?

Post: #570

Zgodnie z obietnicą zaczynam od 'Opowieści zimowej' ówczesnego nestora francuskiej szkoły filmowej Érica Rohmera, który swój cykl 'Opowieści czterech pór roku' kontynuuje istną baśnią o poszukującej szczęścia nomen omen Félicie. Kapitalnie przedstawiony klimat lat 90 plus magnetycznej urody Charlotte Véry to największe atuty tego obrazu.
Już prawdziwą bajką jest za to 'Wiek Adaline', której bohaterka także odczuwa ból napoczętego, acz niespełnionego uczucia. Trochę topornie wlecze się ten film aż do momentu pojawienia się na ekranie Harrisona Forda, by stać się wtedy pełnokrwistym melodramatem, w dodatku z woltą.
No to i ja zmieniam stylistykę na koniec, a to za sprawą odświeżonego klasyka kina katastroficznego, czyli 'Góry Dantego'. Ileż to lat minęło odkąd widziałem ten film w kinie, a przez ten czas nie stracił wiele na swojej atrakcyjności.

Post: #571

A ja mam takie pytanie, czy ktoś widział może film "Sala samobójców. Hejter"? Bardzo jestem ciekawy czy ktoś ma podobne odczucia, czy może zupełnie inne...

Post: #572

Wiem, że i kajman i AKT! widzieli. Zbyt dosłowna końcówka skiepściła ten obraz w moich oczach.

Post: #573

(05.04.2020 04:07 PM)thestranglers napisał(a):  Wisienką filmowego tygodnia okazał się za to rumuński obraz 'Sieranevada', który jest prawie trzygodzinną wizytą w kilkupokojowym mieszkaniu w trakcie tamtejszej rodzinnej stypy. To chyba takie kino moralnego niepokoju AD 2016, więc na pewno nie dla każdego. Osobiście mi konwencja przypadła do gustu.

Piękny to był seans. Osobiście nie wierzyłem w opowieści pracowników kin o masowym wychodzeniu widzów z seansu w jego trakcie, dopóki na moim pokazie kilka osób nie opuściło sali po dwóch godzinach. Dla mnie film trafiony w punkt, choć rozumiem również odmienne zdania. Natomiast za pracę kamery trzeba pochwalić.

Post: #574

neo01 napisał(a):A ja mam takie pytanie, czy ktoś widział może film "Sala samobójców. Hejter"? Bardzo jestem ciekawy czy ktoś ma podobne odczucia, czy może zupełnie inne...

Pisałem o nim w moim wątku z filmami na Sebastosie.

kajman napisał(a):Sala samobójców. Hejter
Mamy film z przesłaniem, mamy portrety psychologiczne bohaterów. I co? I nic. Bohaterowie są niewiarygodni, przesłanie się rozmywa, dochodzimy do absurdów. Nic w tym filmie nie potrafi przekonać i chociaż aktorzy się starają to z tak beznadziejnie nakreślonych postaci niewiele mogą wyciągnąć. Ode mnie trzy.

Post: #575

No to mamy bardzo podobne odczucia.

Uwaga, spoiler!
Naprawdę ciężko było uwierzyć w to, że z powodu takich zawodów życiowych można stać się mordercą. Wyglądałoby na to, że Tomek był po prostu psychopatą, tylko że chyba nie takie miało być przesłanie filmu...
Na wielki plus dla mnie aktorstwo, szczególnie główna rola - Maciej Musiałowski - chapaus bax! Chociaż Kulesza podobała mi się chyba bardziej w pierwszej "części".

Szkoda, że tak wyszło, bo Boże Ciało było naprawdę świetne i chyba wszyscy mamy podobne odczucia?

A w ogóle kajman, zdążyłeś jeszcze obejrzeć go w kinie czy jednak dałeś się skusić mediom cyfrowym, tak w ogóle?

Post: #576

Uwaga, też będzie spoiler!

neo01 napisał(a):zdążyłeś jeszcze obejrzeć go w kinie

Przedostatni film, jaki udało mi się obejrzeć. Ostatni obejrzałem zaraz potem.
A co do morderstwa to pól biedy, gdyby to było tylko zabójstwo Rudnickiego, ale to, co tam było... No i że tamten na coś takiego poszedł.

Post: #577

Kontynuując...
No już bardziej byłem w stanie w to uwierzyć, że właśnie tamten koleś miał tak porąbane we łbie, że stał się takim naszym polskim terrorystą - na chłonne podłoże trafiła odpowiednia ideologia i coś mu "się przekręciło" pod kopułą. Ale Tomek tak łatwo przeszedł od wydawałoby się tylko sprytnego chłopaczka podsłuchującego rozmowy i hejtującego na zamówienie do takiego zwyrola - cholernie trudno mi w to uwierzyć...

Post: #578

kajman napisał(a):Przedostatni film, jaki udało mi się obejrzeć. Ostatni obejrzałem zaraz potem.

no to w moim przypadku był ostatni, dzień przed nim byli 'Nędznicy'

Post: #579

Ja jak idę do kina to staram się dwa albo nawet trzy hurtem obejrzeć. Raz chyba udało mi się cztery (ale w dwóch różnych kinach, które są dosyć blisko).

Post: #580

neo01 napisał(a):Ale Tomek tak łatwo przeszedł od wydawałoby się tylko sprytnego chłopaczka podsłuchującego rozmowy i hejtującego na zamówienie do takiego zwyrola - cholernie trudno mi w to uwierzyć...

myślę, że to w nim siedziało, tylko potrzebowało katalizatora, a odrzucenie spełniło taką rolę
mnie podobało się to, że komasa nikogo nie oszczędzał, nie demonizował jednych, by wybielić drugich -- każdy miał tam coś za uszami, najmniej stuhr, który był jedynie fajnistą