Post: #4

Mastodon to zespół, którego dopiero od stosunkowo niedawna śledzę na tyle, żeby słuchać całych płyt. "Once More 'Round the Sun" nie weszło do dziesiątki, "The Hunter" było w niej przez 4 tygodnie, a "Emperor of Sand" 2 razy dłużej, przy czym trzeba pamiętać, żeby w dziesiątce od razu w pierwszym notowaniu po powrocie listy. Czy to oznacza, że zespół gra teraz bardziej "pode mnie"? Czy może to, że ja już się przyzwyczaiłem do ich grania i bardziej mi się ono podoba? Tak czy inaczej, punktów coraz więcej.

14. 25. Emperor of Sand - Mastodon

Z kolei Dropkick Murphys to grupa, której wcześniej znałem tylko pojedyncze utwory, nie całe albumy. A gdy już zdecydowałem się, że poznam całą płytę, to od razu okazała się na tyle przebojem na mojej liście, że znalazła się w połowie drugiej dziesiątki podsumowania roku i zagwarantowała zespołowi, że na pewno będę chciał poznać ich kolejny album.

14. 25. 11 Short Stories of Pain & Glory - Dropkick Murphys

A ile punktów w sumie zdobędzie na mojej liście "From the Fires"? Bardzo mocno punktuje na początku 2018 i na zachętę na wcale nie pechowe miejsce podsumowania 2017. Tyle tylko, że obecność tego krążka na mojej liście jest dyskusyjna. Czemu? Bo od samego początku na mojej liście płyt obowiązuje zasada, że mogą się na niej pojawiać tylko pełne płyty studyjne, tzn. nie maksisingle, nie EPki, nie składanki, nie płyty koncertowe itd. No a "From the Fires" to właściwie podwójne EP. W momencie wrzucania na listę chyba się nad tym nie zastanawiałem i uznałem, że to jest pełnoprawna płyta. A teraz to już "po ptokach".

13. 30. From The Fires - Greta Van Fleet

Foo Fighters to, podobnie jak Mastodon, zespół, którego pierwszych płyt nie słuchałem w całości. Znałem tylko single, a płyty poznałem dopiero po latach. Natomiast od czasu "Echoes, Silence, Patience And Grace" zespół stopniowo budował bardzo silną pozycję u mnie. Czy najnowszy krążek spełnił oczekiwania? Chyba nie do końca, ale to tylko bardzo dobrze świadczy o zespole, skoro piszę tak o płycie, która w podsumowaniu roku zajęła miejsca na samym początku drugiej dziesiątki.

12. 31. Concrete and Gold - Foo Fighters

Seether to zespół, który nigdy nie awansował do ścisłej światowej rockowej czołówki, ale dla mnie jest takim klasycznym przykładem fajnego rockowego bandu, który gra swoje i nie próbuje się sprzedać, by na siłę wejść do mainstreamu. A przy okazji to ich "swoje" bardzo mi odpowiada. Gdyby ktoś mnie poprosił o wymienienie kilku czy kilkunastu aktualnych zespołów, które grają muzykę najbardziej reprezentatywną dla mojego gustu, to pewnie wskazałbym Seether. Na pewno nie w ścisłej czołówce, ale jednak bym raczej wskazał.

11. 32. Poison the Parish - Seether