Post: #131

1. Teksański (Fire, 1993, Banach/Nosowska, 2:42)
W moich słowach słoma czai się
Nie znaczą nic
Jeśli szukasz sensu prawdy w nich
Zawiedziesz się


W jakimś sensie mój bezstroski, radosny stosunek do tego utworu i to jak mi się micha cieszy, jak go mam możliwość słyszeć gdzieś na żywo najlepiej oddaje ta wersja .

Może mieli lepsze nagrania, może Banach musiał sam nagrywać wszystkie gitary, bo zespół uznał, że to harcerstwo, wiocha i komercha, może DGA GAD to najprostsze akordy jakie można było sobie wymyślić (i piosenka kojarzy się ewidentnie z "Wild Thing" tym wstępem), ale po pierwsze to mój ulubiony utwór zespołu, po drugie od zawsze moja ulubiona polska piosenka w ogóle (najwyżej na 6 miejscu ogólne TWC), po trzecie na koncertach nic tak mnie nie cieszy i mimo że zawsze oczekuję tej radości, to zawsze jest równie szczera i bezkresna, po czwarte nie mieli lepszej piosenki, po piąte zespół tym nagraniem przeszedł do historii i pod strzechy i jeśli za 40 lat ktoś gdzieś będzie śpiewał jakiegoś Heya na karaoke/na dancingu/nad jeziorem przy ognisku, oprócz "Beaty z Albatrosa", "Zatańczysz ze mną jeszcze raz" czy "Nie liczę godzin i lat", czy "Deszcze niespokojne", to będzie to właśnie ten. A tak się zdobywa nieśmiertelność .
Najciekawsze okoliczności, w jakich słyszałem ten numer to (z tych, które teraz mi przychodzą do głowy):
- szczyt Połoniny Caryńskiej: jakieś 2 dziewczyny i chłopaki mieli ze sobą gitarę, zaczęli w pewnym momencie grać i oczywiście pierwszym numerem był ten. Zaraz nieśmiało do nich dołączyły w śpiewie ze 2-3 osoby
- pociąg relacji Kielce-Gdynia (albo odwrotnie) jakoś koło 1 w nocy. W jednym z przedziałów ktoś zaczął grać, zaraz z tego przedziału śpiew przeniósł się na korytarz, gdzie jechała jakaś wycieczka/kolonie/harcerze, rzecz jasna zaraz pół wagonu śpiewało
- wszystkie ogniska o których pisałem w temacie 35/35, niezależnie czy grającym byłem ja, czy ktoś inny. Zwykle dopiero od tego numeru wszyscy zaczynali śpiewać śmielej i towarzystwo się zaczynało się rozruszać

Jak wspominałem wcześniej, piosenki nie było na kasecie "Fire", musiałem sobie nagrać z radia, co stało się dopiero koło roku 1996 (jakoś rzadko to grano w pewnym momencie w radiach z tego co zauważyłem, dopiero po 2002 a może i później częściej można usłyszeć). A na tej kasecie miałem mało innych ciekawych nagrań, przez co rzadziej jej słuchałem. Dzięki temu piosenka mi się nie znudziła i nie osłuchała za bardzo. Ale też, dlatego że nie było jej na kasecie, nie było tam też tekstu. I nie wszystko było łatwo usłyszeć, a co dopiero zrozumieć! Najtrudniej było z fragmentem "nabij diabła, chmurę śmierci weź, pomoże ci". Najczęściej śpiewałem "zabij diabła", a zresztą nawet jak już znałem ten tekst, to nie miałem pojęcia co on znaczy. W czasach internetowych dowiedziałem się o interpretacji, że chodzi o zapalenie skręta, który niejako pomógł Kaśce napisać tę piosenkę. Może i tak, skoro jak sama wielokrotnie mówiła w wywiadach a także zapowiadając piosenkę na koncertach, jest to ich jedyna wesoła, a w każdym razie najweselsza piosenka, jaką popełnili.

Jedyna to nie, ale najweselsza owszem. Trochę głupia w sumie, ale czy to przeszkadza? Zresztą, tekst jest z jednej strony banalny, a z drugiej wielce oryginalny, także jako swego rodzaju mrugnięcie do słuchacza, "rozbicie czwartej ściany" (podobny zabieg jest zastosowany w "Cudzoziemka w raju kobiet" kiedy Kaśka śpiewa "spróbuj się domyśleć, gdzie to mam, no gdzie", a potem na koniec mówi, właśnie tak jakby "spoza piosenki": "no gdzie?"), wyjście z roli itp. A że strofa "piosenka musi posiadać tekst" jest już klasykiem, to nic dziwnego że jest cytowana w tytułach opasłych książek, czy jako hasło festiwali muzycznych.