Post: #127

4. Katasza (Karma, 1997, Chrzanowski/Nosowska, 3:16)
Samobójcze skłonności po dziadku
Dziadków dwóch wiec umiera razy dwa razy dwa razy dwa


Podejrzewam, że tak wysoka pozycja tej piosenki to dla wielu niespodzianka.
Najwyżej notowany utwór z Karmy. Czyli znowu Chrzanowski zdobywa punkcik jako twórca najwyżej notowanego kawałka z płyty.
Przez lata nie mogłem zrozumieć i jednocześnie darować, jak to się stało że zdecydowanie najlepszy, a na pewno zdecydowanie najbardziej przebojowy numer z Karmy nie był singlem...
A przecież nawet czas pokazał, że piosenka i tak się stała przebojem, stając się mocnym punktem ich koncertów, niejednokrotnie wywoływanym przez publiczność. Co prawda, naprawili w pewnym sensie swój błąd umieszczając kawałek na płycie z największymi przebojami, ale szkoda że spośród różnych przeróbek tutaj była chyba największa zmiana. I to zdecydowanie na niekorzyść (choć były na większą niekorzyść, choć nie tak duże zmiany, w innych utworach. Ale były też na korzyść dodam). O ile jeszcze jestem w stanie zrozumieć znaczące obniżenie stroju piosenki, która jest bardzo wymagająca wokalnie - podejrzewam, że pomijając krzyk, pisk i śpiew w innym rejestrze, to w refrenie Kataszy Nosowska wyciąga najwyższe dźwięki ze wszystkich płyt Heya - to całkowite wywalenie refrenu (więc po co to obniżenie dźwięku?) i wstawienie zamiast niego rapu jest dla mnie nie do przebaczenia (znowu? Coś ten kawałek ma u mnie pecha). Jak można było wyrzucić fragment, który w ogóle buduje cały utwór i niesie go na swoich barkach?! To nawet mój 3-letni synek, chcąc nie chcąc słuchając nieco tego, co ja słuchałem przygotowując ten top, po zaledwie dwóch usłyszeniach płyty Karma, po kilku dniach bawiąc się nucić pod nosem na melodię Kataszy: "samolalala, na nana, po dziadku. Dziaadków dwóch... razy dwaaa" (byłem nie do końca zadowolony, bo akurat tekst refrenu nie jest czymś, co chciałbym aby moje dziecko poznawało . No ale samo tak wyszło, nie przypuszczałem, że tak "zażre") . Podobnie koleżanka z klasy liceum, której pożyczyłem kasetę: następnego dnia powitała mnie śpiewając refren.
Na koncertach wykrzyczenie tego refrenu, szczególnie to rozdarcie się na "razy dwa, razy dwa, razy dwaaaaa!" to nie Katasza, tylko Katharsis - normalnie wszystkie komórki ciała dokonują oczyszczenia pozbywając się wszelkich ukrytych w nich zatęchłości i zepsutych nerwów. Wolne rodniki precz!
Dlatego też piosenka stała się szybko stale przeze mnie wyczekiwanym punktem koncertów, wręcz koncert bez Kataszy traktowałem jak nie do końca zaliczony i wychodziłem z niego z lekkim niedosytem. Na szczęście, jakoś na 70-80% występów to grali.