Post: #34

44. Zakochani (Karma, 1997, Banach/Nosowska, 4:25)
Zawiść jest nam obca
My z sercem na talerzu
W drodze do kościoła
Garbusowi grosz rzucamy

Po Zakochanych na Karmie następuje ten numer. Opis byłby od części muzycznej podobny do opisu miejsca 44, przy czy solo jest tu raczej krótkie, ale bardziej odjechane i równie natchnione. Zarówno w nim, jak i całym kawałku słychać coś "kwaśnego", dobrze oddaje hippisowską okładkę i oprawę graficzną płyty. Tekstowo Kaśka twórczo rozwija znane porzekadło o przyjacielu, z którym można zjeść beczkę soli. Skutki. jak widać, mogą być przykre. Czyli rzecz o zazdrości (tak sobie pomyślałem, że w sumie mogli pójść tym tropem i nadać utworom z tej płyty tytuły "o czymś tam", myślę że prawie wszystkie by się nadawały, skoro i tak 2 z nich mają takie tytuły. Wyszedł by z tego koncept album).
Wodolanki mają też, charakterystyczny dla krążka, minimalistyczny refren, tutaj głównie tekstowo. Tutaj to tylko 2 słowa, ale znajdziemy na Karmie takie numery, które w refrenie w ogóle nie mają słów, tylko jakieś "aaa", "heeej", etc. Nie pomogło to raczej w sukcesie komercyjnym.
Drugi utwór Marcina w tym topie. Widać już, że jego kawałki są raczej bardziej skomplikowane harmonicznie czy ogólnie muzycznie.