Post: #21

Miszon napisał(a):Najgorsza rzecz jaką od nich słyszałem i męczę się co tydzień rano słuchając tego w porannej audycji jako miejsca pierwszego Listy...

a to w jaki dzień grają pierwsze miejsce?

Post: #22

W poniedziałki przed 9 rano.

Post: #23

(06.12.2018 11:01 PM)kajman napisał(a):  Płyta jest faktycznie bardzo dobra, ale z tą różnorodnością to jednak trochę przesadziłeś.

Jeśli metal progresywny i rock progresywny to dwie różne gałęzie, to możemy mówić o różnorodności

Pod pewnymi względami jest różnorodna, choć nie da się ukryć, że na taką różnorodność stać prawie każdy album A jeśli Miszonowi nie spodobał się River Down Below, to raczej nie ma czego szukać na tej płycie. Dla mnie ten utwór i ta solówka na końcu są zabójcze. No, ale na Trójce chyba nie grają solówki

A pierwszym singlem, przynajmniej dla mnie było Vale Of Tears. Jeśli Neo mówił o różnorodności to pewnie to miał na myśli, więc śmiało, Miszon, możesz skosztować

Post: #24

EVENo napisał(a):Dla mnie ten utwór i ta solówka na końcu są zabójcze. No, ale na Trójce chyba nie grają solówki

Grają wersję singlową krótszą o 1,5 minuty.

Post: #25

Oj to szkoda, nawet nie wyobrażam sobie tego króciaka.

Post: #26

(06.12.2018 11:01 PM)kajman napisał(a):  Płyta jest faktycznie bardzo dobra, ale z tą różnorodnością to jednak trochę przesadziłeś.

Często zmieniające się tempa, różne instrumenty, zarówno mocne gitarowe riffy, jak i dużo wyciszonych dźwięków - to mam na myśli.
I rozumiem że ten singiel może męczyć, a całą płytę można inaczej odebrać.

Post: #27

(06.12.2018 11:45 PM)kajman napisał(a):  

EVENo napisał(a):Dla mnie ten utwór i ta solówka na końcu są zabójcze. No, ale na Trójce chyba nie grają solówki

Grają wersję singlową krótszą o 1,5 minuty.

To sporo wyjaśnia dlaczego to brzmi jak niedokończony kawałek.
Chętnie zamieniłbym w takim razie solówkę żeby grali zamiast tego wstępu ogniskowego, przez to najtrudniej przejść.

Vale of tears fajny, szczególnie po 2 minutach, wtedy nawet bardzo. Ale niespójny. Co jest zresztą cechą ich utworów: te które mają zmiany nastrojów w trakcie brzmią jak pozlepiane z kilku piosenek, czasem to drażni, wskakując w środek nie jestem w stanie rozpoznać co było wcześniej albo co będzie później, strasznie sztuczne te zlepki.

Post: #28

Miszon napisał(a):te które mają zmiany nastrojów w trakcie brzmią jak pozlepiane z kilku piosenek, czasem to drażni, wskakując w środek nie jestem w stanie rozpoznać co było wcześniej albo co będzie później

Wydaje mi się, że jest to jedna z cech metalu progresywnego Ta muzyka często zaskakuje swoją... nielogicznością

Post: #29

Ale można by to jakoś ładniej łączyć. nie mówię, że tak mistrzowsko jak Queen, ale u nich są kompletnie od czapy zmiany.

Post: #30

Miszon napisał(a):Ale można by to jakoś ładniej łączyć. nie mówię, że tak mistrzowsko jak Queen, ale u nich są kompletnie od czapy zmiany.

A ja Ci mówię, że to jest jedna z cech metalu progresywnego xD

Post: #31

Polecam posłuchać więcej "klasycznego" prog-rocka (z lat 70.), tam przejścia między motywami i "klimatami" zwykle mają trochę więcej sensu. ;P

Post: #32

Dokładnie, do tego piję

Post: #33

To ja w takim razie polecam zajrzeć w kalendarz, zorientować się, że nie mamy już lat 70. i używanie terminu "metal progresywny" nie wzięło się znikąd. I ponownie zaznaczę, że to tylko moja obserwacja, ale dla mnie metal progresywny to właśnie taka nielogika wyróżniająca go na tle rocka progresywnego. Sekcje gitarowe wstawiane z czapy, częste rozpoczynanie wszystkiego od nowa, właściwie to wszystko na co Miszon tutaj narzeka - to dla mnie definicja metalu progresywnego. "Metropolis" Dream Theater jest tego chyba najlepszym przykładem. I to dla mnie jest ta cecha, która odróżnia go od rocka progresywnego, który swoją drogą w dzisiejszych czasach też zmienił się na tyle, że również powinien dostać osobną łatkę. Nie twierdzę, że jest zły, ale zupełnie niepodobny do tego, co właśnie grano w latach 70.

Post: #34

Jak dla mnie to Riverside już dawno nie gra metalu progresywnego. No naprawdę, wystarczy posłuchać kilku kawałków z ostatniej płyty czy poprzedniej i można się bardzo łatwo o tym przekonać To jest raczej eklektyczna mieszanka pod wspólnym szyldem progresywnego rocka, z elementami psychodelii.

A co do tych zmian, to mnie szczególnie przeszkadzają te niepotrzebne, sztucznie dolepione "odpływające" końcówki w niektórych mocnych kawałkach, to chyba taka maniera Dudy, to chyba mój jedyny zarzut do tej akurat płyty (bo dwie poprzednie, szczególnie przedostatnia w większych dawkach nudzi).

Post: #35

EVENo napisał(a):zupełnie niepodobny do tego, co właśnie grano w latach 70

Nie do końca, bo są też płyty nawiązujące do progu l. 70-tych i nie jest ich aż tak mało.

Post: #36

kajman napisał(a):Nie do końca, bo są też płyty nawiązujące do progu l. 70-tych i nie jest ich aż tak mało.

Właśnie dlatego twierdzę, że to co robi np. Anathema powinno się już nazywać inaczej, bo można odnieść wrażenie, że prog gdzieś po drodze zmienił definicję. Im i wielu podobnym artystom daje się łatkę rocka progresywnego, choć większość piosenek opiera się na tym samym schemacie melancholijnego wstępu i narastającej dynamice zakończonej ścianą dźwięków. Jest multum zespołów robiących taką muzykę i znaleźli swoją niszę, która przejęła ten termin i robi go po swojemu.

Post: #37

Prog był zawsze bardzo szerokim pojęciem, bo chociażby muzyka King Crimson i Genesis to muzycznie bardzo odległe światy. A ELP i Yes leżą mocno w bok od linii łączącej poprzednio podane podmioty. I mógłbym wymienić jeszcze sporo wykonawców, którzy rozszerzali granice tego pojęcia. I te nowe zespoły mieściłyby się w granicach tego, co tamci artyści wyznaczyli, tylko większość z nich byłaby blisko pewnego fragmentu tej "mapy".

Post: #38

kajman napisał(a):ELP

Co to?

Post: #39

klasyka Art Rocka

Post: #40

A konkretnie Emerson, Lake And Palmer.