5 Jessie Ware - Midnight
Miałem kiedyś znajomego, który Jessie Ware nazywał Jeśką ,wielbił ją i nie potrafił się nachwalić jej talentu. Przyznam się, że byłem delikatnie zdystansowany do repertuaru Jeśki i tego entuzjazmu. Generalnie lubiłem, ale nie do końca pojmowałem jej fenomenu. W tym roku okazało się jednak, że Artystka kompletnie skradła moje serce. Midnight jest arcydziełem kobiecego popu odnoszącego się do najlepszych tradycji popu i soulu. Całość jest dostojna i przepięknie, emocjonalnie zaśpiewana. Tym samym dołącza Jeśka do piedestału popowych wokalistek.
4 Panama - I Watched You Slip
Muzyka dziobasowa w 100% - gdyby nie te cholerne punkty - byłby numer 1.
3 Phoenix — Tuttifrutti
Ten rok należał do Phoenix w moim rankingu. Po pierwsze jedyna sensowna ekipa z Francji za nic sobie robi Stan wyjątkowy w kraju i śpiewa świetne, rasowe, popowe kawałki nadal na wysokim poziomie. Czas leci a oni nie tracą umiejętności grania świeżej muzyki. Można wręcz odnieść wrażenie, że jakby wróciła do nich radość grania typowa dla debiutantów a jednocześnie doszedł coraz to lepszy lepszy warsztat. Skojarzenia w Tuttifrutti z Pet shop Boys zupełnie naturalne, szczególnie na koniec piosenki.
2 Strange Names — Into Me
Dwa lata temu porwało mnie do cna I Can’t Control Myself i stwierdziłem, że powerpop ma się naprawdę znakomicie. W tym roku mamy Into me, które zdaje się przechodzić kompletnie niezuważone przez świat. Kawałek bardzo przypomina mi dokonania najlepszych powerpopowców, np. Sugarbomb. Bardzo przypomina mi się wspaniały pamiętny Bully. Wspaniałe melodie i żywotność. Zadziwiające jest to, że takie ekipy jak Strange Names przepadają zupełnie bez echa. Czyli co ? Ludzie nie lubią już przebojowych piosenek? Czy jest to twórczość zbyt cukierkowata? A może już nikt nie lubi powerpopu?
Utwór Roku 2017
1 Secret Company — Lightning Parade
Nieco zaskakujący rezultat, ponieważ rok upłynął jako powrót do sentymentalnego popu, tymczasem Secret Company hałasują. Ale oczywiście jest to hałas słodki, raczej spod znaku Incubus niż jakiś metalowców. Tych niestety już odstawiłem. Śpiew nie sięga wybitnych rejestrów. Raczej przewaga Wysokich tonów, z rokiem się nie kojarzących. Co jest istotne - w 2017 roku nie da się rozbić banku, gdyby nie ujmująca przestrzeń, nostalgia, wyciszenie spod znaku Copper czyli post grunge przełomu stuleci. Bardziej pod Portera niż Pilsa.
Dziobasowa Lista Antyprzebojów - Podsumowanie roku 2017
