Ja mieszkałem przez dwadzieścia lat, ale to była taka typowa (a może właśnie nie), dość spokojna dzielnica. Nie żeby nie było incydentów, ba - raz spalił się samochód pod śmietnikiem - ale generalnie nie pasowała ona do hasła "reprezentuję biedę" (choć do "reprezentuję bogactwo" tym bardziej).
Ciężko mi właśnie uchwycić moment, kiedy doszło do tego "wyjścia z blokowisk". Pewnie jednym z takim symbolicznych momentów była metamorfoza Pezeta na przełomie 2007/2008 - on, jeden z klasyków polskiego hip-hopu początków tysiąclecia, tworzy kawałek, który za swoją rozkminę "Co mam powiedzieć" zasłużył na wejście *prawie* do trzydziestki listy Trójki. Przyznaję, że po 2005, kiedy to hip-hop zaczął znikać z polskich stacji telewizyjnych, a tym bardziej radiowych (przez kilka lat udało się temu staremu hip-hopowi utrzymać w nocnych godzinach Planety FM oraz Eski, ale Planeta FM została przeniesiona do Internetu ze zmienionym formatem muzycznym, zaś w Esce zebrano w końcu wystarczającą listę polskich utworów, by móc ograniczyć hip-hop w godzinach nocnych do minimum), zacząłem tracić go z oczu. Mea culpa, aczkolwiek docierało do mnie tyle ciekawej muzyki, że nie odczuwałem braku. Co ciekawe, to właśnie wtedy płyty hip-hopowe zaczęły zajmować naprawdę dobre pozycje na liście sprzedaży. Na początku wypadały bardzo szybko, ale potem i to się zmieniło.
Nie wiem też kiedy doszło do zmiany stylistycznej z tak zwanego "starego stylu" (wiecie, te charakterystyczne podkłady, często anonimowe śpiewające panie, etc.) do tego, co możemy usłyszeć dzisiaj. No i, przede wszystkim, kiedy doszło do zmiany tematyki. Nie wiem, czy nie stało się to po części z racji dorastania klasyków i tego, że młodzi zaczęli czerpać od nich wzorce...
Tomekk napisał(a):Parę lat temu popularny był Peja, WWO itd.
dzisiaj młodzież ma inne rozterki i bardziej utożsamia się z Taco Hemingwayem niż wyżej wymienionymi.
Dokładnie! Nie wiem, czy pisałem, ale pod koniec czerwca byłem z kumplem na koncercie Taco podczas krakowskich Wianków i zauważyłem specyficzny fenomen. Główną i najbardziej rozemocjonowaną publiką była ta w wieku mniej więcej 17-22 lat... Podczas gdy Taco nawiązuje w swych utworach do zjawisk znanych raczej pokoleniu '85-'95 niż młodszemu.
Co do niszy queerhopowej, to trochę nie wiem jak ona miałaby wyglądać na nurcie polskim. No bo nie wyobrażam sobie w praktyce teledysków z roznegliżowanymi facetami, których teksty mówią mniej lub bardziej wysublimowanie o stosunku seksualnym. Wolałbym usłyszeć polski queer rock, bo ten amerykański sprawuje się moim zdaniem całkiem nieźle (choć znam tylko kilku wykonawców).
Trochę jednak odszedłem od głównego wątku. Chodzi mi o to, czy aby na pewno taki "uliczny" hip-hop nie ma już w Polsce racji bytu. Bo mi się wydaje, że cały czas są w Polsce takie uliczno-blokowe społeczności, do których mógłby trafić. A może jest ich już bardzo mało, bo większość wyjechała na Wyspy? Czy może naprawdę jesteśmy już tak bogaci, że to nas nie dotyczy? Tu jednak śmiem wątpić.
Warto też wspomnieć o powoli rodzącym się nowym trendzie, jakim jest rap patriotyczny. I tu też można rozpatrywać pewne kwestie społeczne. Czy nie jest trochę tak, że ci blokersi wmówili sobie, że już nie są podwórkowymi łazęgami, a stali się "prawdziwymi patriotami" i zaczyna mieć to także odzwierciedlenie w polskim hip-hopie?
Swoją droga, czy kojarzycie w ogóle jakiś polski gangsta rap z ostatnich lat? Mi nawet Youtube średnio pomaga w tej kwestii....
