Post: #5

Przede wszystkim dziękuję Tomkowi za miły komentarz. Chociaż złota era Anastacii to raczej 2004-05 niż 2000

(18.09.2017 05:25 PM)adikman napisał(a):  Napiszesz recenzję nowej Taylor Swift, gdy się już ukaże?

Na pewno (zwłaszcza, że mam zamiar dodać ją do mojej muzycznej biblioteczki). Bardzo chętnie przyjmę każdą propozycję zrecenzowania jakiegoś albumu (o ile nie będzie to jakaś superultraalternatywa)

Miałem wstawić dzisiaj recenzję ostatniej Perry, ale nowe wydawnictwo Fergie zmusiło mnie do zmiany planów. Kaśka za tydzień, a my zajmiemy się pastwieniem nad wokalistką Czarnych Groszków

Fergie - DOUBLE DUTCHESS

Zakładam, że nie jestem jedyną osobą, która kiedyś uwielbiała The Black Eyed Peas. "Elephunk" jest ich najlepszym albumem i jednym z lepszych poprzedniej dekady. Przy "Monkey Business" ich poziom znacznie spadł. Gdy miałem nadzieję na wydanie kolejnego albumu przez grupę, świat obiegła szokująca informacja - Fergie wydaje solowy krążek. Można określić go jednym słowem - przebojowy. Pomimo przeważającego R&B i hip-hopu, największą karierę zdecydowanie zrobiła ballada "Big Girls Don't Cry", która do dziś jest najbardziej rozpoznawalnym utworem Stacy
Potem nastała długa cisza w solowej karierze Fergie. Dopiero w 2013 artystka pojawiła się na soundtracku do Wielkiego Gatsby'ego z genialnym (moim zdaniem) utworem, który w świetny sposób łączy ze sobą hip-hop, elektronikę i swing. Niestety, nie pojawił się na chociażby deluxe lub jakiejś innej superplatinum wersji. Za to pod numerem jedenaście znajdziemy wydany prawie trzy (!) lata temu "L.A.LOVE", który pełni rolę pierwszego singla zapowiadającego album. Utwór jest poprawny i osadzony w klimatach typowych dla Fergie, ale mimo to przeszedł jakoś bokiem, jedynie w UK docierając do miejsca trzeciego. Pomimo, że album wyciekł do internetu kilka tygodni temu to oficjalnie został wydany dopiero w piątek, czyli ponad 11 lat po "The Dutchess". Czy warto było czekać? Czy Fergie nas czymś zaskoczy? Zaraz zobaczymy.
Gdy usłyszałem pierwsze dźwięki albumu, zdębiałem. Przepiękne dźwięki, mocny bit, zdecydowanie działają na plus tego kawałka. Nawet rap, który w otoczeniu innych dźwięków uznałbym za beznadziejny, tu brzmi świetnie. Jedynym problemem jest tutaj mega wkurzający Rick Ross, który w ogóle tu nie pasuje i brzmi wyjątkowo paskudnie. Po usunięciu go, otrzymalibyśmy bardzo przyjemne intro. Drugi utwór ("Like it Ain't Nuttin'") brzmi dosyć zwyczajnie i nie wyróżnia się niczym, oprócz dobrego bitu. Dużo lepiej jest w "You Already Know". Nicki po raz pierwszy od dawna naprawdę dobrze tutaj pasuje i brzmi świetnie razem z Fergie. Zdecydowanie powinny więcej nagrywać razem.
Jednym z najmocniejszym punktów albumu jest bardzo przyjemne "Just Like You" ze świetnym refrenem i dobrze brzmiącymi zwrotkami (idź w tym kierunku, Fergie). Dużym zaskoczeniem jest "A Little Work" pod numerem pięć. Gdyby dodać pianino, byłaby z tego bardzo ładna ballada. Chociaż w obecnej wersji, brzmi bardziej nowocześnie. Na plus również głos Fergie, który pasuje tu idealnie i pod koniec utworu wyraźnie słychać jego moc. Następnie dostajemy kolejny wolniejszy kawałek ("Life Goes On"), który pomimo, że jest przyjemny dla ucha, cały czas sprawia wrażenie jakby mu czegoś brakowało.
I teraz czas na tradycyjne narzekanie na tracklistę. Który cymbał, wrzucił chyba najbardziej dynamiczny kawałek ("Milf Money") pomiędzy wolne, spokojniejsze utwory?! Beznadziejne posunięcie! Najchętniej przeniósłbym go gdzieś na początek, najlepiej pomiędzy "Like it Ain't Nuttin'", a "You Already Know".
Teraz dobra wiadomość dla wszystkich fanów delikatnej i wrażliwej Fergie - doczekaliśmy się drugiego "Big Girls Don't Cry". "Save it Til Morning" jest zdecydowanie najlepszym utworem na albumie i jednym z najlepszych w karierze Stacy. Do tego piękny klip (Fergie do twarzy w rudych włosach i retro kostiumach). Proszę, niech zostanie singlem. Myślę, że radia by go polubiły.
Kolejne utwory są dosyć przeciętne i ciekawie robi się dopiero przy "Love is Blind". Przyznam się, że retro stylistyka bardzo mi się podoba. Jedyną wadą utworu jest długość. Pięć i pół minuty to zdecydowanie za dużo, zwłaszcza, że od czwartej praktycznie nic się nie dzieje.
Bardzo przyjemnym zakończeniem albumu jest kolejna przepiękna ballada - "Love is Pain". Tym razem otrzymujemy znowu pięć minut, ale mijają one zdecydowanie za szybko. Gitarowe riffy + mocny głos Fergie + przepiękny tekst = jeden z najlepszych utworów w jej dyskografii.
Podsumowując - Fergie nagrała naprawdę dobry, nowocześnie brzmiący album. Jeśli ktoś lubi takie klimaty - krążek na pewno mu się spodoba. Osoby, które wolą ambitniejszą muzykę niż mleczno-mamuśkowe pieniążki, też znajdą coś dla siebie, więc chyba osiągnęliśmy kompromis. Mam nadzieję, że na kolejny krążek nie będziemy musieli czekać aż tak długo


OCENA: 7,5/10
NAJLEPSZE UTWORY: "Just Like You", "A Little Work", "Save it Til Morning", "Love is Pain"
NAJGORSZE UTWORY: "Like it Ain't Nuttin'", "Milf Money", "Tension"