Post: #1

Witam wszystkich!
Zauważyłem, że ten dział od dawna świeci pustkami, więc postanowiłem tchnąć w niego życie i rozpisać się trochę na temat tego, co aktualnie na rynku muzycznym mi się podoba i nie podoba.
Jeśli moja twórczość przypadnie Wam do gustu - będzie mi bardzo miło.
Jeśli nie - przepraszam za zmarnowanie kilku minut z Waszego życia.
Od razu uprzedzam, że moje prace nie są superprofesjonalne i prezentuję w nich tylko i wyłącznie SWOJĄ OPINIĘ. Ale chętnie podyskutuję z każdym, kto ma inne zdanie na dany temat niż ja.

Po tym przydługim wstępie nie pozostaje mi nic innego jak po prostu zaprosić Was do przeczytania recenzji zakupionego przeze mnie wczoraj albumu. Miłej lektury

Anastacia - EVOLUTON

Gdyby ktoś zapytał mnie o najbardziej niedocenionego artystę wszech czasów, zdecydowanie wskazałbym Anastacię. Pomimo tego, że "I'm Outta Love" i "Left Outside Alone" zna duży procent przeciętnych słuchaczy popu to mało kto potrafi powiedzieć cokolwiek o ich autorce. I, niestety, nigdy nie będzie już miała okazji zawładnąć światowym rynkiem muzycznym. Od 2008 roku żaden jej singiel nie wszedł do Top10 w jakimkolwiek kraju. Żaden!
Anastacia jednak nie poddaje się i cały czas ciągnie karierę do przodu. Mało która artystka przeszła tyle co ona. Wygranie z rakiem to zdecydowanie jej największy życiowy sukces. Efektem tej walki był album "Resurrection", wydany w 2014 roku, promowany singlem "Stupid Little Things" (który, swoją drogą, uwielbiam i uważam za jeden z lepszych w jej dyskografii). Od tamtego czasu artystka wydała jeszcze dwa albumy live i składankę największych hitów. O jej nowym albumie mówiło się od dawna, ale dopiero w lipcu mogliśmy usłyszeć pierwszy singiel. Poprawny popowy numer, w którym jednak czegoś brakuje. Liczyłem, że na nowym krążku znajdę dużo lepsze piosenki. Niestety nie.
Po otwierającym album lead singlu czeka nas nudny "Redlight" i podobnie mało interesująca "Stamina". Oba utwory najchętniej wywaliłbym na deluxe'a (gdyby takowy istniał) albo chociaż umieścił na końcu krążka. Ciekawie zaczyna dziać się dopiero w utworze numer cztery ("Boxer"), który dzięki świetnym chórkom, ciekawej melodii i bardzo mocnemu refrenowi zdecydowanie wyróżnia się spośród innych utworów na albumie. Potem, niestety, znowu zwalniamy i znowu dostajemy balladę, która, pomimo tego, że jest bardzo ładna, skutecznie gasi cały ogień, który pojawił się po przesłuchaniu poprzedniego utworu. Ech, kto układał tracklistę?!
Kolejnym mocnym punktem krążka jest utwór numer sześć, czyli "Nobody Loves Me Better", którego największą zaletą jest wpadający w ucho refren. Niestety, pomimo tego, że jest naprawdę dobry to jest zbudowany na tym samym schemacie co lead singiel i co najmniej trzy inne kawałki z albumu, czego konsekwencją jest to, że po pierwszych przesłuchaniach mam problemy z ich rozróżnieniem. To chyba największa wada tego albumu - powtarzalność. Po dwóch szybszych utworach czekają nas dwie ładne ballady, czyli "Before" i "Pain". Na plus mogę zaliczyć bardzo ładną warstwę tekstową.
Gdybym miał wskazać utwór, który powinien być kolejnym singlem, wahałbym się pomiędzy wcześniej wspomnianym "Boxer", a znajdującym się pod koniec "Boomerang" (spokojnie, jest dużo lepszy od ostatniego koszmarku autorstwa Ewy Farnej). O dziwo, największą jego wadą jest słaby refren. Za to zwrotki są idealne.
Podsumowując - otrzymaliśmy poprawny album, który nie jest może niczym odkrywczym, ale zdecydowanie nada się, kiedy chcemy zrelaksować się przy muzyce w deszczowe, niedzielne popołudnie. Nie wróżę mu światowego sukcesu i wątpię by którykolwiek ze znajdujących się tu utworów został większym hitem, ale mimo to wierni fani Anastacii mogą poczuć się zadowoleni.

OCENA: 5/10
NAJLEPSZE UTWORY: "Caught in the Middle", "Boxer", "Nobody Loves Me Better", "Boomerang", "Higher Livin"
NAJGORSZE UTWORY: "Redlight", "Stamina", "Why"