30 The Y Axes - Great Escape
Na jednym z najwybitniejszych i opiniotwórczych blogów muzycznych Pop Goes The Blog padło pytanie: What's that - Chvrches with guitars? I być może odpowiedź byłaby oczywista The Y Axes w takiej szyfladce by się pomieściła. Padają też porównania do Paramore. Można by skojarzyć też z klasycznym amerykańskim babskim indie. Być może to wszystko jest namacalne. Ja jednak odczuwam, że ekipie z San Francisco udało się upiec ciasto na własnoręcznie dobranych składnikach, choć bardzo dobrze znanych. Duża w tym zasługa umiejętności budowania nietuzinkowego patosu i dostojeństwa, ekipa nie boi sięgać po dream pop, synth pop i rocka o tanecznym zabarwieniu. Wyróżnia to od wyżej wymienionych ekip. W tym wszystkim zaplątał się jeszcze jeden, absolutnie najważniejszy składnik – przebojowość. I tutaj mnie kupili.
29 Cub Sport - I Can't Save You
O tym, że Australia jest daleko – wiemy wszyscy. O tym, że Dziobas chce tam żyć i pewnie tam kiedyś pojadę – też wiemy wszyscy. Dlaczego dziobas tak lubi ten odległy rejon? Być może po trosze z tego samego powodu, co Manic Street Preachers śpiewający o antypodach, ale też z całą pewnością z świetną, prężną sceną muzyczną, bliską anglosaskiej kulturze pozbawionej sztuczności przymusowej miłości do multikulti. W Australii nie boją się tworzyć piosenek. Nie utworów, epopei czy arcydzieł tylko piosenek. Może I Can't Save Younie nie zniewala tak jak Paradise czy told you so, ale niewątpliwie jest świetną soft rockową piosenką – poprawiającą humor niejednemu ponurakowi.
28 Krrum — Morphine
Pop soul wydaje się być w dzisiejszych czasach kluczem do sukcesu. Tyle, że niektórzy łatwo wyczuwają koniunkturę i zbijają kapitał na wrażliwości słuchaczy. Są na szczęście artyści, którzy nie wożą się, tylko cały czas kombinują, by ich muzyka brzmiała świeżo. Krrum należą do tej zacnej elity. Głos lekki i p[przywołujący niemalże stylistykę R&B, ale to co dzieje się w tle to absolutna afera. Morphine aż tnie zgrzytliwą i przekorną ścianą dźwięku. W tym samym klimacie podróżuje kawałek Evil Twin, przy czym tutaj Panowie poszli zupełnie po bandzie idąc niemalże w rejony Becka. Oczywiście, gdy ktoś zmęczony jest nadmierną ciągotą do eksperymentów może siągnąć po przepiękną balladę Hard On You, choć i ona spowita jest kołderką przetworzonych dęciaków. Krrum to absolutna gwarancja braku nudy i atrakcyjności. Oczywiście nie stać ich na kolaborację z Daft Punk i dlatego mierny Starboy stał się przebojem a nie wspomniany przeuroczy Hard On You.
27 Big Black Delta — Steer the Canyon
To co robi Jonathan Bates od wielu lat wzbudza u mnie szacunek. Od tylu lat wciąż jego twórczość brzmi świeżo, przekonywująco i prawdziwie. Od czasów Mellowdrone nie mogę się do niczego przyczepić. Steer the Canyon jest potężne. Silny, wyrazisty bit tłuczony automatem, mroczne, nawiedzone syntezatory, wpadające niemalże w rzężenie a’la Front 242. Śpiew a właściwie zawodzenie ubezwłasnowolnia mnie zupełnie, ponieważ nie jestem w stanie oderwać się od tego hipnotycznego wariactwa. Oj, Jonathan – tak trzymaj.
26 The Ramona Flowers — Skies Turn Gold
The Ramona Flowers już kilka razy wysyłali ciosy w moją stronę. Muszę przyznać, że wiele razy trafiali. Za każdym razem inną strzałą. Russia powaliła mnie akustyczną łagodnością i pięknem. Vultures dramaturgią, Brighter - nomen omen jasnością. Skies Turn Gold jest z innej bajki. Tutaj rządzi taniec i rytm. Oczywiście melodia i wygenerowana przestrzeń jest tu niecodzienna. Ale takiej parkietowej jatki jeszcze w ich wykonaniu nie widziano. Afera! Jestem ofiarą tego sytemu i Inie będę tego zmieniał.
Dziobasowa Lista Antyprzebojów - Podsumowanie roku 2016
