Post: #22

40 Hotel Apache - IWD4U
Ilość wielkich artystów, jaka opuściła ten padoł jest zatrważająca. Jednym z największych ciosów był dla mnie zgon Prince’a. Powiem Wam teraz rzecz trochę dla mnie wstydliwą i kompromitującą. Byłem przekonany, że IWD4U jest autorskim kawałkiem Hotel Apache. Owszem Kalifornijczycy mają spory talent do tworzenia pięknych melodii, jednak wyczuwałem tu boską interwencję. Okazało się, że gdzieś w czasie kariery tej piosenki Prince zmarł, dowiedziałem się dzięki Kordianowi, że to utwór Księcia – byłem zszokowany. Piosenka, choć osadzona w klimacie kalifornijskiego popu robi bardzo pozytywne wrażenie a nad wszystkim położona jest ręka geniusza, czego efektem jest takie a nie inne miejsce w podsumowaniu roku.

39 Pr0files - Like a Knife
Pr0files idą za ciosem. Bezczelnie zmasakrowali mnie w ubiegłym roku niesamowitą mieszanką mrocznego groove, synth popu i mrocznego soulu. Like a Knife jest zbudowana w podobny sposób co Get It Up, lecz jest nieco bardziej kąśliwe. Mniej tutaj tańca a więcej minimalizmu. Cały album jawi się jednak jako pozycja niezwykle atrakcyjna z uwagi na różnorodność. Forgive ma w sobie coś z Daft Punk, Empty Hands przywołuje nieco dokonania Chvrches. Abuse u mogłaby by się znaleźć w repertuarze Lisy Stainsfieald. Changing of the guards nie powstydziłaby się Marina i ich Diamenty. Co by nie było Like a Knife jest bodaj najbardziej wyrazistym kawałkiem z płyty a basowy pochód drze głośniki.

38 Lostchild - Kind To Me
Kind To Me to nie jest jakaś tam mieszanka czegoś Z czymś. To prostu ściśle taneczna piosenka. Bez żadnych ogródek i zahamowań. Muzycy nie zamierzają udawać nikogo. Po prostu grają to, na co mają ochotę. Bardzo przypomina mi to zapomnianą formację D:Ream. Ten same beat, ten sam rytm, ta sama emocjonalność, zmiana w operowaniu skalą głosu i sama stylistyka. Oczywiście Kind To Me jest kapitalną kompozycją i dlatego podbiła moje serce. Idealne na rasowe dyskoteki.

37 Boyboy - none of your love
Optymizm wylewający się z tej piosenki wręcz powala. Nie ukrywam, że bardzo wyluzowane i utraprzebojowe znakomicie wkomponowały się w moją filozofię podejścia do muzyki w bieżącym roku. Przed wszystkim przebojowość. Oczywiście kawałek jest świetnie skrojony, zaaranżowany i naszpikowany świetnie zrobionymi przeszkadzajkami. Nawet moja córa uległa urokowi tej piosenki. Widać też, że formacja ma papiery też na nieco trudniejsze granie. Rozpoczęła swoją karierę od psychodelicznej kom-pozycji Boy. W tej piosence te przeszkadzajki nadają już zupełnie innego wymiaru. Zatem oczy zwracamy na Nowozelandczyków.

36 Viigo - Missing You
Oni jeszcze będą