Post: #21

Już kiedyś gdzieś to pisałeś, pamiętam Ale właśnie to, że odrzucasz rzeczy, które Ci nie leżą tworzą automatycznie tę pustynię. Przynajmniej ja tak to widzę. Ja też mam dużo takich pustych miejsc, ale przynajmniej na tych terenach, które nie są skażone staram się sadzić jakieś nowe sadzonki od czasu do czasu, bo kto wie, może coś z tego będzie. Tak np. przez zupełny przypadek zacząłem słuchać country dość poważnie swego czasu, chociaż to też nie jest tak, że wszystko lubię, bo bywają pozycje, które docierają do #1 na liście country, a do mnie w ogóle nie wchodzą, mimo, że doskonale je znam

Post: #22

Czyli znów się powtórzę - każdy ma pustynię. Każdy codziennie coś odrzuca, nie tylko jeśli chodzi o muzyczne poletko. A powiedz mi jeszcze czym jest u mnie, a raczej czym się różni MIEJSCE SKAŻONE od PUSTYNI, bo chyba nie zrozumiałem .
[albo jak to zwykle bywa, sam spróbuję odpowiedzieć] Ja też spróbuję i próbuję ciąglę [NAPRAWDĘ!] sadzić te drzewka jeśli coś przedtem mi nie wyszło, jakiś romans z danym artystom, płytą, gatunkiem etc. i rozumiem, że to jest swego rodzaju muzyczna rekultywacja na tych skażonych terenach.....a wtedy wynikałoby, że pustynią będzie nieudany owoc sadzenia tych wtórnych drzewek Czyli kompletny brak nadziei i wiary w COŚ. Dobrze kombinuje?

Post: #23

Nie Ja to widzę inaczej. Pustynia to miejsce, gdzie się muzycznie nie odnajdujemy albo miejsce, gdzie jeszcze nie byliśmy, nie znamy go, lub byliśmy, ale dawno i tymczasowo, a od tego czasu nie wróciliśmy i nie chcemy. Miejsce skażone to raczej takie, gdzie nie chcemy wracać i gdzie wszystkie próby sadzenia kończą się fiaskiem i szanse, żeby coś urosło są jeszcze mniejsze niż na pustyni Bo to sumie też jest pustynia tylko taka z chemikaliami, ja tak to widzę

Post: #24

<przyklaśnięcie>

Post: #25

Bardzo fajna dyskusja wam wyszła! Aż miło poczytać!
A biedna Kasia Cerekwicka cichutko sobie w kątku siedzi i zawija sreberka

Post: #26

w latach 80-tych to byłby oksymoron, ale teraz pop ma już raczej inne znaczenie...
a co do Mariah, no cóż, jak dla mnie to ten album został stworzony wyłącznie pod rynek amerykański i dlatego brzmi jak brzmi.

Post: #27

Ale najciekawsze jest, że jego największym minusem wcale nie jest to, że utwory są jakieś beznadziejne. Po prostu są gorsze niż na poprzednich utworach, brakuje świeżości, powtarzane są po raz setny te same schematy. Ciekawe są "I'll Be Loving U Long Time" i "Migrate", bo brzmią futurystycznie. Gdyby album utrzymany był w takim brzmieniu w całości, to naprawdę Mariah mogłaby być z siebie dumna. Niestety większość to zapychacze na czele z marną imitacją "Fly Like A Bird", czyli "I Wish You Well".