Post: #35

pabloyd napisał(a):

aaktt napisał(a):

pabloyd napisał(a):

Gutol napisał(a):by artyści w którymś momencie tracili prawo do swobodnego dysponowania, co mogą robić ze swoimi utworami-żeby te utwory CHRONIĆ.

Mam nadzieję, że nie miałeś na myśli tego co napisałeś.

Ojć, tego jakoś nie zauważyłem. To faktycznie potworna herezja. O wiele większa niż obrzucanie ostatnich dokonań Stinga błotem!

Tylko co jest herezją, bo dwie wypowiedzi zaznaczyłeś ?
I to dwie wypowiedzi dwóch osób które w cytowanym zakresie mają przeciwstawne opinie

Wypowiedź Gutola rzecz jasna.

Cytat:

aaktt napisał(a):

pabloyd napisał(a):

aaktt napisał(a):Nie zgadzam się. The Police i wczesne płyty Stinga nie były nijak lepsze od tego co robi obecnie. Nie jestem wielkim miłośnikiem "Symphonicities", ale uważam, że wyszło bardzo dobrze, choć dwie poprzednie płyty były lepsze.

Nie zgadzam się zdecydowanie. "The Police i wczesne płyty Stinga" były o kilka klas lepsze od tego robi w ostatnich latach.

Chyba klas przedszkolnych. Nie łapiecie barokowego vibe'u po prostu.

Uważam, że mamy prawo do różnych zdań.
Tylko dlaczego niektórzy od razu muszą dyskredytować innych (vide: "Chyba klas przedszkolnych") ?

Ja dyskredytuję? Skąd w ogóle takie przypuszczenie?!
Oczywiście, że mamy prawo, ale klasy bywają różne. Bynajmniej nie miałem tu na myśli Twojej klasy, ale klas, które dzielą prace Stinga. To rzuciło trochę światła na ogromny rozstrzał pomiędzy wspomnianymi dziełami, ale także nakreśliło w dość barwny sposób muzyczną sylwetkę przeciętnego wyznawcy takiego poglądu (nie Twoją, choć zostawiam Ci PRAWO do własnej interpretacji )

Bardzo mnie bawią przeróżni recenzenci, którzy nie mogą nadal otrząsnąć się po rozpadzie The Police (jak to się mogło stać!?) i z szaleńczym wręcz uporem starają się zdyskredytować ostatnie projekty Stinga. A nóż przeczyta, pójdzie po rozum do głowy i reaktywuje stary band. I będą grać jak dawniej i znowu będzie fajnie. I będą ich puszczać w radiu i wszyscy będą zadowoleni. A tak? Czerpie z tego tylko jakieś grono naburmuszonych bambrów, którzy mają się za koneserów wszelkiej prawdziwej muzyki (w domyśle klasycznej - a ona przecież ssie po całości, jak WSZYSCY wiemy). A kupują te płyty tylko dlatego, że wydaje je Deutsche Grammophon. To dopiero skok na kasę! No i później w swojej niewiedzy uznają to rzępolenie na lutni za jakieś opus magnum, podczas gdy Sting miał niegdyś tyle fajnych piosenek, do których można było sie pobujać i w ogóle!

Lubię się bujać, żeby nie było - nie chcę deprecjonować muzyki Police (bo sam czasem ich słucham i uważam za dobry zespół), a jedynie ukazać, że powyższe "recenzenckie" podejście (które niestety jest dość powszechne) jest podejściem mocno idiotycznym. Jak mawiają - "medal ma dwie strony".