Post: #29

(nad bonusami polskimi jeszcze muszę pomyśleć)

ZAGRANICA:

tu tylko 2 miejsca:

2. Terry Pratchett - Trzy wiedźmy - 1988 (w Polsce: 1998)


cytaty:

Cytat:W najwyższym punkcie wrzosowisk, gdzie latem w krzewach niczym małe pierzaste idiotki kryły się kuropatwy, stał samotny głaz - mniej więcej w punkcie gdzie stykały się terytoria trzech czarownic, choć nigdy nie wytyczono ich dokładnych granic.
Głaz był wysoki niczym mężczyzna i miał niebieskawy odcień. Uważano go za wyjątkowo magiczny, ponieważ - chociaż był jeden - nikt nigdy nie zdołał go policzyć. Kiedy tylko zauważał, że ktoś przygląda mu się z namysłem, natychmiast przesuwał się mu za plecy. Był najbardziej wstydliwym monolitem na świecie.

Cytat:Czarownice przyzywające demona)
- Kim jesteś? - zapytała śmiało Babcia.
- Moje imię jest niewymawialne w twoim języku, kobieto.
- Ja to osądzę - odparła groźnie Babcia i dodała: - Nie waż się mówić do mnie: kobieto.
- Jak chcesz. Moje imię brzmi: WxrtHltl-jwlpklz - oświadczył demon z wyższością.
- Gdzie byłeś, kiedy rozdawali samogłoski? - wtrąciła Niania Ogg. - Stałeś za drzwiami?

Cytat:Przedewszystkim musi poznać jego imię. Powinna to załatwić stara sztuczka z obieraniem jabłka.Trzeba obrać jabłko tak, żeby otrzymać jeden długi kawałek skórki, i rzucić ją za siebie. Upadnie na podłogę, układając się w jego imię. Miliony dziewcząt próbowały tego sposobu i były nieodmiennie rozczarowane wynikiem, chyba że ukochany miał na imię Scss. Działo się tak dlatego, że nie używały niedojrzałego owocu odmiany Sunset Wonder zerwanego trzy minuty przed południem pierwszego mroźnego dnia jesieni i obranego lewą ręką srebrnym nożem o ostrzu nie szerszym niż pół cala.

Cytat:- Dlaczego nazywali ją Czarną Aliss?
- Przez paznokcie - wyjaśnił Babcia.
- I zęby - dodała Niania Ogg. - Aliss uwielbiała słodycze. Mieszkała w prawdziwej chatce z piernika. W końcu dwójka dzieciaków wepchnęła ją do pieca. Szokujące.

Cytat:- Kiedy się odbedzie ta sztuka? - zapytała, przysuwając się bliżej.
- Radujmy się... Nie wolno mi tego wyznać - odparł Błazen. - Książę powiedział: nie powtarzaj czarownicom, że to jutro wieczorem. Tak powiedział.
- Ja bym nie mówiła - zgodziła się Magrat.
- O ósmej.
- Rozumiem.
- Ale przedtem kieliszek sherry, o siódmej trzydzieści, jak tuszę.
- Przypuszczam, że nie powinieneś mi też mówić kto jest zaproszony.
- Zgadza się. Większość dygnitarzy z Lancre. Sama rozumiesz, że ci tego nie powiedziałem.
- To prawda.
- Myślę jednak, że masz prawo wiedzieć o czym ci nie mówię.

Cytat:ALEŻ ZAPEWNIAM CIĘ, ŻE NIE JESTEŚ MARTWY. MOŻESZ MI WIERZYĆ.
Książę zachichotał. Znalazł gdzieś prześcieradło i owinął się nim. Teraz sunął jedny z opuszczonych zamkowych korytarzy. Czasami wołał "uuu" głuchym głosem.
Śmierci się to nie podobało. Był przyzwyczajony do ludzi twierdzących, że nie umarli, pomieważ Śmierć zawsze przychodził znienacka i niektórzy potrzebują czasu, żeby się z tym pogodzić. Ale ludzie twierdzący po wielokroć, że są martwi, to całkiem nowe i niepokojące doświadczenie.
(...)
A właściwie - zapytał książę - skoro nie umarłem, to co ty tu robisz?
Wskoczył na mur i załopotał prześcieradłem.
CZEKAM.
- A czekaj sobie, kościana gębo! - zawołał tryumfująco książę. - Będę unosił się w świecie zmierzchu, znajdę sobie jakieś łańcuchy do dzwonienia, będę...
Cofnął sie o krok, stracił równowagę, przewrócił się, runął ciężko na mur i zaczął się zsuwać. Przez chwilę pozostałość jego prawej dłoni bezskutecznie drapała kamienie; potem zniknęła.
Po chwili książę usiadł, przejrzysty na tle fosforyzujących fal.
- Będę krążył po korytarzach - oznajmił. Będę szeptał pod drzwiami w spokojne noce. - Jego głos przycichł, stał się prawie niesłyszalny w nieustającym huku fal. - Sprawię, że wiklinowe krzesła będą trzeszczeć przerażająco. Zobaczysz jeszcze.
Śmierć uśmiechnął się.
TERAZ MÓWISZ Z SENSEM.