JULIA MARCELL - MANNERS

Julia gościła już na moje liście przy okazji poprzedniej płyty „June” i niezapomnianego singla „Echo”. Już wtedy czułem, że ta dziewczyna ma potencjał, o czym zresztą świadczył cały album z przed trzech lat. Teraz jednak swoją piosenką zaskoczyła mnie całkowicie, bo powiem szczerze, aż tak fantastycznego utworu się nie spodziewałem. „Manners” to petarda jakich w polskiej muzyce naprawdę nie często doświadczamy. Melodia świetna, tekst jeszcze lepszy, dodatkowo wszystko się zgadza i nawet rymuje! No i samo instrumentarium idealnie wpasowane w klimat tej krótkiej buntowniczej opowieści. Efekt piorunujący, bo powstaje piosenka bezczelna i bezpretensjonalna, która nie jednego pedagoga przyprawiłaby o atak serca. Gdyby zaś tego było mało, to teledysk dolewa jeszcze oliwy do ognia. Ten obrazek mógłby z powodzeniem stać się nową czołówką brytyjskiego serialu „Bad Education”. Punkowa energia w najczystszym wydaniu. Nie byłbym sobą gdybym na koniec nie pochwalił jeszcze solówki, a ta jest naprawdę dobra. Krótka lecz konkretna, dokładnie taka jaka powinna się w tym miejscu znaleźć. Zresztą w „Manners” przerostu formy nad treścią mamy równe zero. I jeśli cały album „Sentiments” będzie tak dobry jak ten pierwszy singiel, to o dziwo zmieni się lider („No Bad Days”) na mojej liście polskich płyt roku.


LUXTORPEDA - PUSTA STUDNIA

Długo nie mogłem się przekonać do tej piosenki, ale osłuchałem się z nią i stwierdziłem, że „Pusta Studnia” jest naprawdę niezła. Może nie tak świetna, jak pierwszy singiel „Mambałaga”, ale nie można też specjalnie narzekać. Piosenka wyróżnia się przede wszystkim świetną realizacją, brzmienie gitary prowadzącej jest czyste, a zarazem ciepłe i okrągłe, jednym słowem lampowe. Są też oczywiście cięższe wstawki, co w przypadku Luxtorpedy zupełnie normalne. „Pusta Studnia” to również tak jak zwykle świetny i mocny tekst, to w przypadku tego zespołu szczególnie mi imponuje. Piosenki z dobrym tekstem zawsze fajnie się słucha, a co szczególnie istotne przyjemniej się do niej później wraca. W przypadku Luxtorpedy jest zaś do czego wracać, bo to już trzecia płyta! Jak ten czas leci.