Post: #62

chris975 napisał(a):Zresztą skoro tak łatwo mówimy o pechu naszych zawodników to czemu trudno przyznać że niektórzy też mieli troszkę szczęścia

Dlatego pisałem wcześniej, że chociaż raz się zdarzyło, że w sytuacji takiej samej ilości punktów, to Polaka było na wierzchu.
Co do szpadzistów, to zanim było 44:44, było 44:42 dla nas wcześniej, więc musiała się kiedyś skończyć ta passa Chińczyka. Ja do nich mam inną pretensję. Mianowicie taką, ze woleli osłabić skład i dać koledze możliwość uzyskania renty olimpijskiej, niż sięgnąć po złoto. Francuzi dopiero jak mieli zwycięstwo w garści zaczęli w tym kierunku działać.

Co do Dołęgi, to żaden pech. Gość po prostu pojechał tam po złoto i nie interesowały go inne medale. Zaryzykował i przez to przegrał. Ale zyskał mój szacunek.

Generalnie nie wszystkie dyscypliny można potępić w czambuł, mimo że nie zdobyli medalu. Łucznicy i badmintoniści, mimo że jechali bez większych szans medalowych to jednak ich występ był przyzwoity.
200 osób to optymalna liczba sportowców, którą powinniśmy wysyłać na IO. Co powyżej to ewentualnie gry zespołowe. Wierzę, że za 4 lata pojadą przynajmniej siatkarze i szczypiorniści. Oczywiście po.... :roll: Ale ludzie tworzący tło zajmujący nawet miejsce w drugiej dziesiątce też powinni jechać, bo wtedy przynajmniej jest minimum emocji w czasie oglądania. Właściwie zażenowany występem polskiego sportowca byłem tylko raz na tych igrzyskach. Jak 400metrowiec przebiegł swój dystans w czasie, w jakim pokonywali swój dystans płotkarze na 400m.