Post: #31

Ten utwór wręcz kipi seksem! I czyni to w niesamowicie gentlemański sposób. Historia singla jest nieco skomplikowana, ponieważ pierwotnie piosenka "All the World Loves Lovers" ukazała się jedynie jako album-track na krążku "Jordan: The Comeback" i na tym skończyła się jej rola w dyskografii zespołu. Jednak dwa lata później, przy okazji premiery "A Life of Surprises", zespół postanowił wybrać numer na singiel promujący kompilację i to nie przerabiając go względem oryginały ani odrobinę. Przyznacie, że nie jest to częsta praktyka. Sam kawałek opowiada historię z życia wziętą - będąc z drugą osobą niekoniecznie chce się mówić (i słyszeć) o tych wszystkich banalnych rzeczach, które tyle razy słyszeliśmy w romantycznych filmach rodem z Hollywood. Jednak tak naprawdę każdy marzy o tym, żeby wzniosłe hasła pokroju "nasza miłość będzie trwać wiecznie" spełniły się. Paddy McAloon wspomniał w jednym z wywiadów, że wyobraża sobie "All the World Loves Lovers" jako idealny utwór do zaśpiewania przez samego Franka Sinatrę - fakt, to zdecydowanie rzecz na poziomie najpiękniejszych piosenek mistrza Franka. Ta sama elegancja, ten sam styl. Moim zdaniem top 5 wszech czasów piosenek o miłości.


Świetna historia. W 1991 roku pewien wokalista powiedział: "Nie znoszę Prefab Sprout. McAloon to sfrustrowany człowiek, który pisze piosenki, w których nic się nie dzieje. Np. "Jesse James Bolero" - co za głupia nazwa! Kiedy zdasz sobie sprawę, że to najlepszy numer na płycie, wtedy możesz się załamać. Dam mu 10 tys. funtów, jeśli uda mu się kiedyś napisać jakiś hit". I rok później McAloon stworzył "If You Don't Love Me", najbardziej taneczny kawałek w całym repertuarze grupy. Brzmiący niczym taśma wykradziona z domowego studia grupy, której wokalista tak brutalnie skrytykował PS kilkanaście miesięcy wcześniej - nie ma przypadków. Niejako na potwierdzenie swojej pozycji i słusznych aspiracji, utwór wskoczył jeszcze na szczyt US Bilboard Dance Chart i jest zdecydowanym numerem jeden formacji po drugiej stronie Atlantyku. Dziś można tylko snuć przypuszczenia czy ten singiel naprawdę jest jedynie banalną piosenką o miłości (hołdując bowiem "prawdziwej muzyce pop z radia", Paddy stworzył wybitnie nieskomplikowany tekst), czy też raczej linijki pokroju "You can tell me anything/I believe you/You know it too/Share the truth with lies" albo "If you don't love me/I will know" mają konkretnego adresata, są podszyte grubą ironią i upominają się o swoje 10 tys. funtów W każdym razie uwielbiam "If You Don't Love Me", bo to totalnie moja bajka, niezwykle "upliftingowy" numer. Odbieram go wybitnie pozytywnie, kocham teledysk i byłem pewien, że wygra ten top.

Tak naprawdę jest w tym sporo wróżenia z fusów i być może celowej mistyfikacji (komu na tym zależy?), ponieważ inne źródła wskazują, że we wspomnianym wywiadzie wręcz rozpływano się nad pięknem muzyki Prefab Sprout i w wątpliwość została poddana jedynie zdolność Paddy'ego do napisania wielkiego hitu czołówki list przebojów. Warto też dodać, że wspomniany "krytyk" umieścił kilkanaście lat później na swojej liście ulubionych płyt wszech czasów pierwszy i jedyny jak dotąd solowy krążek McAloona, "I Trawl the Megahertz" z 2003 roku. Jak do tego dodamy plotkę, że utwór "Meet the New Mozart" jest kolejną odpowiedzią (podobno sam Paddy potwierdził) na wysunięte w 1991 roku zarzuty, to powstaje już niezły mętlik.

PS - wiecie o jakim piosenkarzu/grupie mówię, prawda?


"If You Don't Love Me" nie wygrało, bo już trzy lata wcześniej Prefab Sprout sięgnęli absolutu. Ja z kolei potrzebowałem trzech lat, aby się o tym przekonać - stało się to przy okazji układania tego topu. Sytuacja z "Life of Surprises" jest bliźniaczo podobno do historii "All the World Love Lovers". Utwór oryginalnie umieszczony został na niezbyt urodziwej płytce "Protest Songs", gdzie w niewyobrażalny sposób odstawał od reszty repertuaru i zespół długo nie mógł sobie wybaczyć, że nie wybrał go na singiel promocyjny w tamtym czasie (albumu "Protest Songs" nie promowała żadna piosenka). Powetowali sobie ten błąd przy okazji składanki "The Best of", która, jak doskonale już wiecie, nosi ten sam tytuł co mój numer jeden. Czyżby przypadek? Raczej dobra wróżba Ostatecznie "Life of Surprises" wylądowało w top 25 brytyjskiej listy singli i jest drugim najlepiej sprzedającym się singlem Prefab Sprout po "The King of Rock 'n' Roll'. Ale dosyć tych technicznych szczegółów. Przejdźmy do muzyki....a może tekstu? W końcu to on zdecydował o ostatecznej kolejności - w innym wypadku rywalizacja z "If You Don't Love Me" skończyłaby się niechybnym remisem. Z "Life of Surprises" łączy mnie muzyczna pępowina, której nie chciałbym nigdy przeciąć. To piosenka o niezwykle istotnym dla mnie przekazie, z którą bardzo się utożsamiam. Nie, nie odnajduję w niej opisu swojego życia czy podobieństw do konkretnego momentu życia. Raczej w pełni popieram przekaz, ponieważ zgadzam się, że życie jest kruche, niestałe i niepewne. Jest ciągłą serią zwycięstw, porażek, zaskoczeń oraz rozczarowań. Każdy snuty plan, niezależnie od tego na ile racjonalny, może w oka mgnieniu rozsypać się jak domek z kart Refren "Life of Surprises" to najlepsza lekcja filozofii, jakiej miałem przyjemność doświadczyć. I tylko jedną radę ma dla nas Paddy - nie gorzkniejmy. Nie traktujmy tej oczywistej prawdy płynącej z najlepszej piosenki Prefab Sprout jak wyroku.

Cała powyższa opowieść włożona jest w kapitalnie skalibrowany pop, gdzie jest miejsce zarówno na odrobinę zadumy, jak i potężne trzęsienie ziemi (co za klawisze, niczym fajerwerki!). Do tego cudowna melodia zaśpiewana w sposób tak autentyczny i przekonywujący, że wstąpiłbym do kościoła wyznawców McAloona, gdyby tylko taki powstał

I na koniec jeszcze suplement teledyskowy (obejrzyjcie). Tak się zabawnie złożyło - nie było to w żadnej mierze zaplanowane - że wszystkie trzy teledyski z podium są jakby początkiem, kontynuacją i zakończeniem jednej historii. Te nawiązania są luźne, ale widoczne. Wynika to z faktu, że chociaż każdy z kawałków pochodzi z innego roku (odpowiednio 1990, 1992 i 1989), to wszystkie z nich promowały kompilację "Life of Surprises" i każdy z nich doczekał się dopiero wtedy swojego teledysku. Zaburzona jest jedynie chronologia. Najpierw zabawne "If You Don't Love Me", następnie dystyngowane "All the World Loves Lovers" i na koniec "Life of Surprises", gdzie para diabłów (w tej roli urocza Wendy Smith i towarzyszący jej....sobowtór Slasha) zabierają do piekła Paddy'ego, który najwyraźniej sprzedał kiedyś swoją duszę w zamian za talent do pisania piosenek. Tak, życie z pewnością pełne jest niespodzianek. Ten top jest przykładem na kolejną z nich.

Dzięki Wam za niego!

PS - nie mam pojęcia skąd Marcin znał kolejność na podium, naprawdę! Szacunek!