Post: #18

Jeśli jakaś kompozycja jest jednym wspólnym hymnem dla całego pokolenia dzisiejszy neo-popowców, to jest z nią z pewnością "Wild Horses". Posłuchajcie albumów/ep Tigercity, Violens czy wciąż nieodkrytych The Diogenes Club i porównajcie sobie ich brzmienie z tym właśnie numerem. Nie jest to bynajmniej głos Prefab Sprout jako całości, lecz konkretna stylizacja na welwetowy, nieco zniewieściały kawałek wysoko estetycznego popu. Niewątpliwie jest to jeden z najczęściej cytowanych przebojów PS, ale nie samą sławą człowiek żyje, więc u mnie "tylko" otwarcie top 20.


W 1995 roku mieliśmy zapowiedź tego co w 2000 roku zdarzy się na dyskotece. Ale mało kto wie, że kilka lat wcześniej, w nieco bardziej staroświeckiej formie, wróżono nam na ten rok karnawał jak z bajki. Karnawał, w przeciwieństwie do muzyki dyskotekowej, swoje początki bierze już w starożytności, ale dzisiaj faktycznie wolimy bawić się raczej przy "Disco 2000" niż "Carnival 2000". Czemu jednak nie zmienić przyzwyczajeń? Utwór Prefab Sprout nie jest żadną metaforą czy skrótem myślowym - to rasowy karnawał z rytmami samby w tle i stylizowanym klipem.


Paddy McAloon często musiał "tłumaczyć się z zarzutów" swojego zbytniego uwielbienia dla Stanów Zjednoczonych. Cóż, też bym wolał dobry numer o zjawiskach paranormalnych w okolicach Stonehenge , ale skoro jesteśmy już na Manhattanie, to wybrzydzać nie będę. "Hey Manhattan!" to jeden z najbardziej radosnych kawałków w repertuarze grupy z autentycznym, amerykańskim feelingiem. Nie ma jedna czemu się dziwić. W końcu kawałek opowiada o początku wakacji i wielkiej podróży za Ocean w celu spojrzenia na świat z wysokości drapacza chmur. Przy okazji można dotknąć również kawałka historii (stąd ten Sinatra czy Kennedy). Dodatkowy plus przyznaję za elegancki teledysk, w którym grupa przemierza kolejne "avenue" swoim cadillaciem. Prosty koncept, ale cieszy oczy.


McAloon znany jest jako wielbiciel szachów, które uchodzą za jego ulubiony...sport. I już na pierwszej płycie zespołu postanowił napisać swoistą "odę do szachów", gdzie jednocześnie po raz kolejny - jak wykazałem to już w opisie do poprzedniej piosenki - poruszył wątek Stanów Zjednoczonych. Konkretnie chodzi o znakomitego amerykańskiego (w ostatnich latach życia islandzkiego) szachistę, Bobby'ego Fishera, który swoją zimną wojnę toczył z rosyjskimi arcymistrzami na szachownicy. Ponieważ zwykle zwyciężał (m.in. w meczu stulecia), toteż uznawany był niemal za narodowego bohatera. I gdyby tylko Paddy McAloon w 1984 roku wiedział jak zakończy się amerykański sen Fishera...


Utwór o niezdrowej pożądliwości? Chyba tak. W końcu zbytni apetyt na miłość wiele osób może wpędzić w poważne kłopoty. Prefab Sprout dają w tym wypadku prostą radę, żeby nigdy się nie przejadać i korzystać ze spuścizny koncepcji egalitaryzmu.