PARAMORE - STILL INTO YOU

Drugi singiel Paramore z najnowszej płyty zatytułowanej po prostu „Paramore” potwierdza moje przypuszczenia, że zespół w tak bardzo wartościowo uszczuplonym składzie, skieruje się w stronę poszukiwań i nowych brzmień. Tak też się dzieje, bo piosenka „Still Into You” przesiąknięta jest masą elektronicznych ozdobników. Z drugiej jednak strony to typowy dla twórczości zespołu dynamiczny kawałek, któremu chyba najbliżej do drugiego albumu zespołu „Riot!”. Oczywiście nie do końca jestem pewien czy takiego rozwoju się spodziewałem i chciałem, ale w końcu każdy artysta decyduje sam. Można też wysnuć drugi wniosek, że nowa płyta nie jest stylistycznie spójna, bo dwa pierwsze single nie mają ze sobą wiele wspólnego. Co ciekawe tak radosna piosenka jak „Still Into You” jest w twórczości Paramore swego rodzaju rzadkością. Może po tych wszystkich problemach i rozterkach, które spadły na głowę Hayley taka radosna odmiana była jej po prostu potrzebna. Jedynym zarzutem jaki mam do tego kawałka jest zbyt nowoczesna realizacja nagrania, wzmacniacze brzmią bardzo cyfrowo i prawdopodobnie nie wiele tutaj nagrań na taśmę. Za to płyta zbiera zaskakująco dobre i wręcz olśniewające recenzje, dlatego sam nie wiem co o tym myśleć, może trzeba dać jej trochę czasu. Do nowego albumu The Strokes przekonałem się na przykład po czwartym piątym przesłuchaniu , tak to czasem bywa.

NICK CAVE & THE BAD SEEDS - JUBILEE STREET

„Jubilee Street” nie chwyta tak szybko jak pierwszy singiel Cava „We No Who U R”. To pewnie dlatego, że zawsze stawiam dynamikę nad smutkiem. Po wolę energiczne piosenki i nic już w tej kwestii zmienić nie mogę. Nie jest jednak tak, że piękne wolne utworu automatycznie są na straconej pozycji. Jeżeli piosenka jest dobra, posiada odpowiedni klimat, przekaz, to zawsze potrafi chwycić za serce. Tak właśnie jest z „Jubilee Street”, piosenka opowiada o dziewczynie, która mieszkała na owej tytułowej Jubilee Street i została zastrzelona, a Rosjanie zajęli jej dom. Nie wnikam na razie w jakich czasach umiejscowiona jest ta historia oraz czym zajmowała się owa dziewczyna choć prawdopodobnie nie był to powszechnie szanowany zawód. Z drugiej strony ludzie, którzy ją zabili nie żyją według zasad, które głoszą, choć powinni. Nie jest to jakiś wielki epokowy utwór, nie ma tu instrumentalnych popisów. Dominuje raczej żal i smutek w głosie Nick’a i to chyba jest największym atutem tej piosenki, sposób w jaki potrafi On opowiadać swoje historie. Zresztą tak dzieje się już od lat, może właśnie dlatego Cave pisze dziś z taką łatwości swoje nowe scenariusze filmowe. Jak widać od zawszę miał do tego rękę.