Post: #90

Relacja będzie w iluśtam częściach, bo co za dużo na raz to niezdrowo, a nie chcę pisać na szybkiego.

Woods
Przez kilka przedOFFowych dni (tygodni?) liczyłem, że uda mi się zdążyć na cały koncert tej formacji, lecz gdy tylko powitały mnie pierwsze bramki na A4 wiedziałem, że nadzieja prysła. Gdy musiałem parkować pod galerią i jeszcze do niej na chwilę wstąpić jeszcze bardziej się upewniłem. Ale w końcu, po minutach zniecierpliwienia, gdy wszedłem na teren Doliny Trzech Stawów i gdy ochroniarze ukradli mi zakrętkę (przemyciłem zapasową, HEHEHE) nie robiłem nawet lukałtu po terenie festiwalu, a pobiegłem prosto pod Scenę Leśną. I może to kwestia spóźnienia i oglądania ich od połowy, ale to co dostałem nie dorównywało nawet w 2/3 temu na co oczekiwałem. Każdy ruch tej grupy wyglądał jakby był dokładnie wyreżyserowany, a ich podrygi przypominały spazmy lub kopulację. Muzycznie nie było źle, ale miałem wrażenie, że grupa jest kompletnie wyprana z energii do życia. 5,5/10

Cloud Nothings
Po skończeniu Woods (ah, wtedy jeszcze czekałem do końca koncertów ) na scenie MBanku Cloud Nothings się ładnie przedstawili (Hi, we are Cloud Nothings, we're from <jakiśtam stan US>), rozległy się brawa i zaczęli grać. I choć było zdecydowanie lepiej niż na drewniakach, to poza dwoma bombami (No Future/No Past i bodajże Wasted Days) było poprawnie, czasami nawet powyżej przeciętnej, ale w ogólnym rozrachunku bez szału, a w porównaniu z Japandroids to naprawdę średnio. Jakieś 5 minut przed końcem musiałem wrócić się do galerii, bo bessęsownie nie ubrałem skarpetek do tenisówek, co wciąż daje o sobie znać. 6,5/10

Girls Against Boys
Podobnie jak w przypadku Woods - również przyszedłem w połowie. W przeciwieństwie do Woods - grali wyjątkowo dobry koncert. Energiczny, bez skrupułów, ani przez chwilę nie nużący, więcej nie jest dane mi opisać z racji miejscówki i okoliczności ('Where is the Kordian?')
7/10 choć gdybym był na całym szoł to mogliby zahaczyć o wyższą ocenę

Nite Jewel & The Peanut Butter Wolf playing Kraftwerk's 'Computer World'
Do namiotu trójki przyszedłem bez specjalnych oczekiwań - choć większość udała się na Zbyszka jako na koncert życia, dla mnie Nite Jewel była zdecydowanie ciekawsza, a w razie czego pozostawała jeszcze strefa gastro. Pierwsza rzecz na którą mogę się poskarżyć: Nite Dżułel podzieliła taktykę paru innych osób (o nich później) i przez pierwszą połowę koncertu mimika jej twarzy pokazywała, że wcale nie zależy jej na tym festiwalu. Pozytywną atmosferę (i to jak!) wprowadził natomiast Peanut Butter Wolf, który ubrał czarną perukę a'la Wodecki po fryzjerze + pojawił się jeszcze jakiś trzeci facet, którego książeczka festiwalowa nie wymienia. Na Kraftwerku się nie znam, ale część utworów udało mi się wyłapać, głównie dzięki tekstowi. Było więc m.in. oczywiście Computer Love (motyw użyty potem w Talk), było Pocket Calculator (I'm the operator of my pocket calculator!) i Numbers (Eins, zwei, drei, (...) sieben, acht!). Jak na cover band (bo w takiej roli występowali na festiwalu) było zaskakująco dobrze - liczyłem, że Nite Jewel będzie więcej śpiewać, ale w zasadzie udało im się rozruszać publiczność (pierwszy koncert na którym byłem przy barierkach i zdecydowanie nie ostatni) i był to pierwszy koncert, na którym dało się zrozumieć kulturę rave'u, choć jak się potem okazało - nie ostatni. Mniej więcej w połowie grymas zniknął z twarzy wokalistki/klawiszowca, choć to mógł być efekt wypicia 1/3 butelki trunku (po wyglądzie butelki obstawiam wino) na oczach publiczności Po skończonym występie PBW zaczął robić typowe pożeganie (My grandma was from Poland -ŁUUUUUUU I've never been to Poland -Łuuuu They've never been to Poland, too -Łuuu It was a great owner to play here -ŁUUUUUU), po czym wyciągnął telefon, zrobił zdjęcie, zszedł ze sceny i... po chwili wrócił, by krzyknąć Sto lat! dokańczając butelkę Jeden z lepszych akcentów pierwszego dnia - była pozytywna atmosfera, ludzie dobrze się bawili, czego chcieć więcej?
7,5/10

Na The Pop Group niestety nie byłem - słuchałem ich z kawierni EkoJa, z wyjątkowo niedobrą kawą, niesamowicie długą kolejką i dosyć dobrymi muffinami.

Cdn.