Połączenie rutyny i młodości – szkocka grupa Chvrches, znana wcześniej jako Churches (przez "u" - jakby ktoś nie zauważył). Tworzą ją trzy osoby w tym Iain Cook, członek takich ekip jak Aereogramme czy The Unwinding Hours, które cieszą się/cieszyły sporą popularnością w kręgach fanów muzyki niezależnej i gitarowej. Dokooptował on do składu Martina Doherty’ego (The Twilight Sad) oraz wokalistkę Lauren Mayberry, tworząc w ten sposób zespół dający nadzieję Szkocji na poważnego reprezentanta sceny electropopowej z dużymi szansami nawet na komercyjny sukces. Grupa istnieje od 2011 roku, jednak jej pierwsze nagrania ("Lies" i "The Mother We Share") pojawiły się dopiero tego lata. Ja osobiście poznałem ich w bardzo przypadkowych okolicznościach, bowiem gdyby pewien roztrzepany fan nie wrzucił wątku z ich udziałem do złego subforum na oficjalnej witrynie Pet Shop Boys, to pewnie zamiast promować Chvrches byłbym dzisiaj jedynie ich szeregowym konsumentem.

Pobawmy się konwencjami. Chvrches grają...gotycki electropop. Silnie stąpający po ziemi, wyraźnie zarysowany, korzystający z dobrodziejstw techniki sprzed kilkudziesięciu lat, dzięki czemu brzmienie obu singli nabiera stosownych kształtów, ostrości i wyrazistości. Słuchając uważnie można łatwo wychwycić charakterystyczne pomysły oraz motywy, jakie np. wspomniane Pet Shop Boys stosowało w swoim repertuarze w latach 80. Nie ma tu miejsca na nadmierną przestrzeń czy malownicze solówki. Utwory są ściśle "skompresowane" i konkretne w treści. Po kątach zostały też rozmieszczone witch house’owe ozdobniki, co doskonale słychać w moście do "Lies" czy intro "The Mother We Share".

Wybór jeszcze mniejszy niż zwykle – tylko dwie piosenki. Pozostaje więc cierpliwie wyczekiwanie lub sięgnięcie po materiał "na żywo". Przyznam, że miałem lekkie wątpliwości czy na podstawie dwóch singli nominować zespół (i to tak wysoko) do "Antycypowanych", ale perspektywy są tak obiecujące...

Ciężko być aktywnym uczestnikiem dyskusji na mycharts.pl/sebastos.pl i nie wiedzieć kto kryje się za pełną utopijnych nadziei nazwą Peace. Niektórzy z inwigilujących sieć poszukiwaczy talentów wyłowili ten pochodzący z Birmingham kwartet jeszcze w 2011 roku, lecz szersze zainteresowanie zespołem wzbudziły dopiero ich pierwsze profesjonalne nagrania rzucone do sklepiku wytwórni Deadly People Reordings (pozdrowienia dla Caroulsels!) na przełomie marca/kwietnia. Opublikowany wtedy singiel "Follow Baby" stanowił przekąskę z górnej półki przed EP-ką "Delicious" – jednym z czołowych wydawnictw mijającego roku w swojej kategorii. Peace oficjalnie otrzymali misję wyprowadzenia indie rocka z kryzysu.

Właśnie, co gra? Obracamy się oczywiście w kanonie brytyjskiego rocka rozproszonego w różnych konwencjach, przemieszanego z alternatywnym popem i rozcieńczonego z odrobiną funkowych dopalaczy. Wspaniałe w Peace jest to, że nagrali kilka – nie boję się tego otwarcie przyznać – znakomitych kawałków, ale nie zaprzestali szukać tej jednej właściwej drogi – a może nie mają nawet takich intencji? Modelowym przykładem niech będzie EP "Delicious", na którym neo-psychodeliczny "Ocean’s Eye" (echa Pink Floyd niech nikogo nie zdziwią) płynnie wpada w karaibski "Bloodshake", który z kolei ma strefę Schengen z na wpół akustycznym "California Daze" (Beach Boys). Na końcu, żeby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, ukryty został kawałek "1998’ – rozbudowana, ponad dziesięciominutowa art-suita o nieco post-rockowym posmaku. Ambicjonalne, ale w granicach rozsądku. Ja najłatwiej kojarzę Peace z grupą Mansun, która w czasach swojej świetności też wymykała się bocznymi drzwiami ze świata britpopu, też miała ten przysłowiowy, oklepany talent. Inaczej bowiem niż talentem nie wytłumaczę drastycznej różnicy jakościowej między Peace oraz dziesiątkami podobnych im formacji. Mają to "coś", co powinno pozwolić im rozbłysnąć w nadchodzących miesiącach.

Jesteśmy już w tej strefie rankingu, że nie ma sensu bawić się w szczegółowe i precyzyjne naprowadzanie na poszczególne piosenki. Bierzcie się śmiało za całą EP-kę "Delicious", przypomnijcie sobie hałaśliwe "Follow Baby" i nie pomińcie najnowszego singla "Wraith".

(Ten post był ostatnio modyfikowany: 24.12.2012 02:29 PM przez saferłel.)