Swim Deep reprezentują w "Antycypowanych" środkowy-wschód Wielkiej Brytanii i proszą, żebym przedstawił ich na potrzeby dzisiejszego podsumowania jako "grupę z kręgów grounge popu". Wiem - nie ma ta nomenklatura większego sensu, ale jeśli w jakikolwiek sposób miałoby to pomóc im w zyskaniu rozgłosu, to ja nie protestuję – warto zwrócić na nich uwagę, a muzyka obroni się sama, niezależnie od obarczenia ciężarem gatunkowym. Dotychczasowy dorobek formacji to dwa podwójne single (tzn. zlepione z b-sidem) wydane w tym roku. Łącznie do przesłuchania miałem więc tylko cztery kompozycje, lecz skromna ilość materiału nie przeszkodziła Brytyjczykom w śmiałym ulokowaniu się w środku stawki antycypowanych.

Tak, tak, spokojnie, to nie jest grounge pop. Być może ów chwytliwy termin nawiązuje do prostoty, z jaką zespół jest w stanie na zawołanie napisać zgrabną i przebojową piosenkę, lecz to bardzo wątłe i jedynie metaforyczne porównanie. Swim Deep nie grają nawet gitarowo, bo chociaż instrument ten jest nieodzownym składnikiem każdej ich kompozycji, to wpada on w aranżacyjny wir na równi z pozostałym wyposażaniem piosenek. Anglicy brzmią raczej jak spadkobiercy tradycji dobrej twee/jangle-popowej szkoły przełomu lat 80. i 90, ale potrafią też tchnąć w ten sentymentalny repertuar nieco energii i wypracować zadowalający kompromis z bardziej nowoczesnym stylem grania. Na przeciwległych biegunach znajdziemy więc przywołujące donośnym głosem The Field Mice "Beach Justice" oraz bujający w obłokach "Honey", przebój przed duże "P" z rewelacyjnym dream-riffem. U Swim Deep urzeka przede wszystkim lekkość i naturalność ich rzemiosła. Kawałki z pozoru prezentują się leniwie, są utrzymane w raczej spokojnych tonacjach, lecz po kilku minutach obcowania z nimi nie da się nie dostrzec potencjału tkwiącego w kolejnych wersach i refrenach. Obdarci z niepotrzebnej technologii i dziesiątek filtrów polegają tylko i wyłącznie na własnych umiejętnościach.

Wspomniane dwa single to wciąż jedyny dorobek Swim Deep – "Honey", nowszy z nich, trafił do sprzedaży na początku października. Na profilu grupy na soundcloud znaleźć można dodatkowo dwie lub trzy dymówki, lecz przyznam, że nie przysłuchiwałem im się bliżej.

Kolejna grupa z Manchesteru, kolejni potencjalni "czarodzieje popu". Swiss Lips to również starzy znajomi z DLP, którzy mają już na swoim koncie numer jeden – i to mogłoby w sumie wystarczyć za rekomendację. Piątka przyjaciół nagrywa razem od ponad roku mając za plecami wytwórnię Sony Records. Sporym sukcesem Swiss Lips było pojawienie się ich piosenki ("U Got the Power") na playliście BBC Radio 1 w marcu tego roku oraz koncertowa współpraca z Little Boots oraz Bastille (to taka inna nowa pop-rewelacja, ale ja ich nie kupuję). Najnowsze doniesienia z obozu grupy, która przeprowadziła się z rodzinnego miasta do Londynu, sugerują końcowy etap prac nad debiutanckim LP.

No pop jest grany! Pop w swoim najbardziej entuzjastycznym i czystym wydaniu, nieskażony żadnymi naleciałościami zewnątrzgatunkowymi. Pamiętam, że tworząc notatki do "Antycypowanych" przy nazwie Swiss Lips napisałem: "Duran Duran daliby się pokroić za te kawałki!" – i zdanie to podtrzymuję. Mało jest grup, które z taką łatwością potrafią wymyślić doskonały klawiszowy hook i napisać wokół niego wciągającą, pozytywnie "inwazyjną" kompozycje. Brytyjczycy jak na razie nie marnują swojego talentu i na pewno nie mogą być postrzegani jedynie przez pryzmat niezwykle popularnego w naszym małym mychartsowo-sebastosowym świecie "In the Water". Patrząc wstecz natrafimy bowiem np. na anthemiczne "Danz", gdzie wibracje rodem z płyt Duran Duran stają się już niemal namacalne oraz poczujemy tytułową siłę "U Got the Power" śmiejącego się w twarz całej generacji australijskiego electropopu. Mówi się, że Swiss Lips to połączenie Foster the People z Franz Ferdynand, oni sami twierdzą z kolei, że są najzwyczajniej w świecie "real pop band" – ja nie mam co do tego wątpliwości, bazując na dotychczasowych doświadczeniach.

Liczne single, które grupa w dosyć regularnych odstępach czasowych wrzuca do sieci ("In the Water" to podstawa). Najnowszym z nich jest nagranie "Carolyn", które łączy w sobie poprzedni elektroniczny swing z nieco bardziej rockową aranżacją.

(Ten post był ostatnio modyfikowany: 23.12.2012 09:29 PM przez saferłel.)