Post: #122

I z drugiej rurki. Chłopaki chyba lubią śpiewać o domach:

Madness OUR HOUSE 1982 The Rise & Fall
w BTW od: 2008


Powtórka z rozrywki. I to dosłownie, bo zabawa znowu jest przednia i mógłbym powtórzyć w zasadzie wszystko co napisałem powyżej: numer zarąbiście napędza fortepian, wesoło pobrzękują dęciaczki, zdecydowanie pozytywnie nastrająca melodia i odpowiednio afirmacyjne tempo kawałka z wesołymi rytmami ska, zwariowany teledysk, gdzie znowu zespół wygląda jakby nie do końca miał równo pod sufitem . I znowu skojarzenie z dzieciństwem, choć już nie takie mocne. Aczkolwiek numer ten był u nas większym przebojem niż poprzedni (odwrotnie niż w UK, gdzie tym razem tylko #5. Za to za Oceanem odwrotnie: największy ich tam przebój, #7. A na LPP3, max. #3). Nieco odbiera surowości nagraniu udział sekcji smyczkowej, specyficzny akcent wokalisty wydaje się też nie tak mocno słyszalny (to mi przypomina, że potem zaskakiwali mnie akcentem dopiero Brytole w latach 2000-nych, ci spod znaku nowej rockowej rewolucji. No i The Streets tu rządzi . Ale to inna historia).
Aha - i znowu, poza refrenem, nie mam kompletnie pojęcia co tam śpiewają i o czym jest ten numer .

Ciekawostka: przy Toto pisałem, co mówi Marek Niedźwiecki o przejściu kury przez ulicę. A wiecie co na to zespół Madness?
- Our chicken, in the middle of the street.