Post: #120

The Clash SHOULD I STAY OR SHOULD I GO 1982 Combat Rock
w BTW od: 2003-4

(festiwal w Clampton w USA, 1983. Potem zresztą lecą inne kawałki)

Kawałek który niesamowicie daje radę mimo usilnych prób zajechania go przez te wszystkie jingle reklamowe i podkłady do muzycznych (i nie tylko) talent show. Na razie daje radę, od pierwszego dźwięku genialnego riffu otwierającego (ach te "chrupnięcia" strun pomiędzy riffami!), przez szaleństwo w refrenach, po uspokajające zwolnienia po nich. Rzecz na wskroś przebojowa, bardzo zawadiacko zaśpiewana i zagrana, jak to mówią: nóżka sama chodzi, ciało samo skacze, nie sposób wysiedzieć lub chociaż nie zanucić pod nosem w sytuacjach wyjątkowej powagi, uspokojenia i/lub znużenia. Numer, w którym zachowany został klimat pierwszych dni boomu na punk w UK.

Zabawne, że dopiero niedawno zauważyłem, że ten chórek co w tle przeszkadza śpiewać wokaliście, odzywa się chyba po hiszpańsku.
I jeszcze jedno skojarzenie: te wszystkie tzw. "młode zespoły brytyjskie" (zwane przeze mnie czasem nurtem "dance rocka" albo "nu rocka" powinny wnosić codziennie modły dziękczynne do Clashów, bo ten numer brzmi jakby był inspiracją dla wszystkich tych The Cosiów, których kompletnie nie ogarniam i nie odróżniam i jakby wszyscy chcieli zrobić choć jeden kawałek w takim klimacie. W większości przegrywając kompletnie starcie z mistrzami.

Ciekawostka: to jedyny nr 1 zespołu w UK i to żeby było śmieszniej - dopiero przy reedycji, w na początku lat 90-tych (w 1982 zaledwie numer 17!...). Wtedy też był na LPP3, dochodząc najwyżej do miejsca 3 (a wiemy, że w 1991 to nie było łatwe, na szczęście załapał się jeszcze tuż przed najazdem megahiciorów na Listę). Z płytą było dużo lepiej od razu: #2 w UK (i ponad rok na liście) i aż #7 w US.