Post: #44

Queen YOU TAKE MY BREATH AWAY 1976 A Day at the Races
w BTW od: 2001 (Niedźwiedź zagrał to na koniec listy z 24.11.2000, na 9-tą rocznię Freddiego, nr 982 jak sprawdziłem. Powaliło mnie po prostu)

Wersja z koncertu w Hyde Parku w 1976, jak słychać - jeszcze przed wydaniem płyty (było kilka takich wykonów tego numeru. Niestety, wkrótce wypadł z setlisty i po 1977 już go nie grali). Nie oddaje w pełni niesamowitości nagrania studyjnego, osiągniętej przez powodujące ciarki na ciele zwielokrotnione wokale, ale genialnie oddaje intymność kompozycji. Bo jest to chyba najbardziej balladowa, najsmutniejsza piosenka w repertuarze zespołu. Niesłusznie nieco w cieniu wielkich przebojów. Słuchana na płycie powala jeszcze bardziej, bo następuje po mocnym rockowym Tie Your Mother Down. Wspaniałe wyciszenie, w którym udało się zawrzeć olbrzymią ilość emocji, wybuchających tylko na chwilę, by znowu je stłumić. Ilekroć słucham, po prostu zastygam i w ciszy odczekuje do końca numeru, rzecz ma intrygującą, wyciszającą człowieka siłę.

W wersji studyjnej, kiedy numer się kończy, po kilku sekundach ciszy nadchodzi gdzieś z oddali narastający chór wokali, wyśpiewujących tytuł jak w jakiejś mantrze, puszczony jakby od tyłu, zacinający się, atakujących słuchacza niczym nadchodzący z mroku cień, który nagle znika wyśpiewawszy ostatnią głoskę, rozpływa się jak dym. W odpowiednim nastroju, w ciemności, ze szklanką herbaty z rumem w ręce: jakieś dziwne przestraszenie i skóra cierpnie. Jak przelot ducha obok naszego ciała. Przetestowane. Niemiłe, ale dziwnie kojące uczucie.

Bardzo blisko BTW z tej płyty jest jeszcze Somebody to Love. I w zasadzie nie wiem, dlaczego nie jest.