THE SPRING STANDARDS - ONLY SKIN

Kolejna już trzecia piosenka wspaniałych The Spring Standards debiutuje dzisiaj w moim podstawowym zestawieniu. Jako, że zespół jest tak nieznany, że nie wydaje singli, pozwoliłem sobie sam wybierać kolejność, w jakiej ich piosenki pojawiają się na mojej liście. Tym razem przyszła pora na utwór „Only Skin” piękną balladę z pianinem i wspaniałą aczkolwiek subtelną aranżacją. Tym samym po ostrym i alternatywnym „Here We Go” oraz zatopionym w latach siedemdziesiątych „Watch The Moon Disappear”, zespół pokazuje kolejne swoje oblicze, a to przecież nie wszystko, bo jak chcą to potrafią zagrać nawet country, co można usłyszeć w piosence „The Hush” z poprzedniego albumu grupy. I przy całej tej swoje eklektyczności, a może bardziej dokładnie różnorodności materiału zachowują swoje ‘Ja’. Bardzo im kibicuję no i liczę na to, że w końcu się przebiją, bo jest to grupa z niesamowicie zdolna i w zasadzie, każdy ich utwór mógłby być przebojem.

THE SMASHING PUMPKINS – PANOPTICON

Jak to się dzieje, że po fenomenalnym jak mogło by się wydawać przyjęciu pierwszego singla „The Celestials” z albumu „Oceania”. Drugi utwór „Panopticon” promujący album wydaje się przechodzić niezauważony. Dobra rozumiem ludzie nie mają już czasu na słuchanie płyt i pewnie nawet wiele osób nie wie jak fantastyczny jest ostatni album The Smashing Pumpkins, ale single tak znanego zespołu powinny chyba dostawać więcej szans od masmediów. I mówię tu o ogólnoświatowej tendencji odwrotu od zespołu. Może to nie jest klasyczny skład, może nawet nie ma tam nikogo oprócz Corgana, bo nawet w końcu wierny Jimmy Chamberlin zdecydował się odejść, ale przecież to ciągle fantastyczne piosenki i od lat niezmiennie dobry Corgan przede wszystkim. Tak sobie narzekam, ale w sumie muszę się przyznać, że sam, nad czym ubolewam mam coraz mniej czasu na słuchanie nowych płyt, a stare to czasem niezły wyrzut sumienia na półce. Dlatego po części rozumiem, że dziś czas już na nowe pokolenie i nowych wykonawców. Ja jednak pozostanę jeszcze na chwilę przy dyniach, bo tak mi się wydaje, że ten zespół nigdy nie otrzymał tyle wsparcia w trudnych momentach ile potrzebował. Wracając do dzisiejszej nowości utwór „Panopticon” to typowe dla The Smashing Pumpkins ostre gitarowe granie. Może nie chwyta od początku, ale jak da się tej piosence trochę czasu to potrafi chwycić. Osobiście mam nadziej, że to nie ostatni singiel z albumu „Oceania”, bo jest na tej płycie jeszcze kilka świetnych kawałków, ale może nie będę zapeszył, bo ostatnio tak jakoś mi trafianie z singlami nie wychodzi (nowe single Muse czy The Killers).

PS.

Dziś koncert Garbage i jest to wydarzenie niesamowite, bo do najfajniejszego miasta w Polsce przyjeżdża najfajniejsza dziewczyna w muzyce lat z dziewięćdziesiątych, a o takim wydarzeniu, kiedy Garbage byli na szczycie mogłem wtedy tylko marzyć. To teraz oczywiście nie może mnie tam zabraknąć. I oby jak najwięcej z „Version 2.0”. Relacja z koncertu za tydzień.