Post: #39

Słucham właśnie ''Ten'' i jestem już po rozdziewiczeniu dziewczyn z ich premierowego materiału. ''Something New'' było przyjemnym, ale szybko spalającym się przeboikiem. Drugi, balladowy singiel okazał się szaroburą piosenką, którą Xenomania w jakiś sposób uratowała produkcyjnymi trikami, co nie zmieniło faktu, że to numer raczej niewysokich lotów - jak większość ich ballad. I gdy już myślałem, że na koniec kariery wszyscy zgromadzeni wokół Girls Aloud postanowili sobie odpuścić, wtedy dopiero dotarłem do ''On the Metro" i ''Every Now And Then". "On the Metro" może i jest banalne (''Zostawiłam serce na dancefloorze, teraz płaczę na stacji metro''), ale nie sposób nie nucić tej piosenki po 1-2 odsłuchach już z "automatu". GA brzmią tu modnie i nowocześnie, po raz kolejny nie udaje im się odkryć nowych lądów, lecz chyba nie o to tym razem chodziło. Jakby ktoś jednak czuł wciąż niedosyt, to na finał kompilacji dostajemy świetne ''Every Now And Then". Numer - z punktu widzenia katalogu dziewczyn - retro-re-emisyjny, twardo stąpający na tanecznych fundamentach, który cudnie zahacza o klasyczne rozumienie melancholii w wydaniu GA (tak jak doznajemy w "Loving Kind" czy "Untouchable"). Dlatego też ciężko mi klasyfikować ten i podobne kawałki jako słownikowe stormery. To raczej jakieś wyjątkowo agresywne hiperballady, tym razem z akcentem wyraźnie położonym na ''hiper''. Przebojowe, anthemiczne, zaaranżowane w starym dobrym stylu. To mi się bardzo podoba.