Post: #302

No, powiem uczciwie, że... Bywają momenty, gdy tracę swój zmysł obiektywizmu i z trudem przyjmuję inne opinie i teraz przyszedł właśnie taki moment. Tak więc, tak, uważam, że jest to cudo. Małe cudeńko. Mała cudowna poczwarka, która pod koniec zmienia się w pięknego motyla. Uważam, że to NAPRAWDĘ najlepsza piosenka z włoskiego buta od dziesięciu lat. Różne miałem sympatie eurowizyjne, ale chyba jeszcze nigdy tak bardzo nie zależało mi na tym, żeby jakiś utwór dostał się do finału... Nie zdziwię się, jeśli przy ewentualnej przegranej (TFU TFU) San Marino wycofa się z konkursu na zawsze. Z takim utworem... Już od wielu lat nie było w muzyce włoskiej tak ekspresywnego numeru! (A Włosi, o ironio, cierpią na problem zalewu mdłych ballad i to od kilku ładnych lat).

No właśnie, i tu dochodzimy do pana Mengoniego. Ja nie wątpię, że pan Mengoni jest bardzo utalentowany i będzie to elegancki występ. Ale do cholery, jeśli ktoś z taką charyzmą jak on śpiewa kawałek, który oryginalnością na pewno nie grzeszy, przypomina setki innych włoskich utworów z ostatnich pięciu-sześciu lat i generalnie brzmi jak nudny pięćdziesięciolatek po przejściach, no to ja jestem na nie. I nie chodzi o to, by skakał na scenie czy coś, ale przywołam może "Laura non c'è" Neka (a to dlatego, że wokalista z tym utworem brał udział w San Remo 1997, który w tym czasie stanowił bezpośrednie preselekcje włoskie) - nie było robienia show, ale to miało ikrę (tudzież jaja). Zresztą, żeby nie być gołosłownym:



Oczywiście, zwycięstwo Włoch miałoby pewne zalety, ale mimo wszystko jestem na nie. Top 5, okej, nawet top 3. Ale broń Cię Panie Boże nie wygrana...