Post: #7

prz_rulez napisał(a):Jak to się dzieje, że ludzie tak silnie odwracają się od swych kiedyś ulubionych utworów...

Nie jestem pewien czy mając lat 20, 30, 40 i więcej takie ''silne odwracanie się'' ma miejsce. Pewne zmiany zachodzą, ale chyba nie na tak dużą skalę. Tym charakteryzuje się raczej jedynie okres dzieciństwa i wczesnej młodości. Łapiesz się ''jakiejś'' muzyki, aby potem dojść do ''MUZYKI''. I te pierwsze miłości po czasie często bywają jedynie przypadkową furtką, która prowadzi do czegoś większego. Ja miałem przyjemność zaczynać niemal od początku z wykonawcami, których do dzisiaj cenię i uważam za bezwzględnie świetne ekipy, ale były też grupy pokroju Ich Troje czy masa pojedynczych piosenek niemal nic nieznaczących z dzisiejszej perspektywy. Jeden traktuje się z sentymentem, drugie nie są wystarczająco dobre by nawet w takim stopniu oddziaływać na dwudziestoletniego mnie.

Co do LP. Ja też uważam, ze rap-rock to dosyć makabryczna kombinacja, która wyewoluowała w niewłaściwy sposób z pierwszych płyt RATM czy nawet Korna. Pamiętam, że strasznie szałowe były podobne hybrydy na przełomie wieków i w pierwszych latach nowego tysiąclecia. Na szczęście gdzieś to już wyparowało. Nawet bohaterowie tego wątku zmienili orientację. ''Hybrid'' to wszak ich kamień milowy w gatunku, chociaż ja podczas odsłuchu czuję się raczej jakbym miał kamienie nerkowe. Co mnie zawsze bolało? Pretensjonalność tekstów, ich buntowniczy, anarchiczny charakter. Wszystko podane w konwencji wylewania szamba na świat, co mnie w muzyce niekoniecznie przekonuje. Do tego mało zapamiętywalna z mojego punktu słyszenia muzyka, głośna, niby true-rockowa (bo do true-tekstów), ale wyraźnie szlifowana przez elektroniczne zabawki. Pomijając zawsze złe rozwiązania z rapem, nigdy nie lubiłem też wokalisty, który w swoim repertuarze bazował albo na maksymalnym wrzeszczeniu, albo na chłopięcym pochlipywaniu. Wszystko to + fakt, że LP byli w pewnym okresie mojego życia ''wszędzie dookoła'' sprawiło, że z każdym kolejnym albumem stawali się potencjalnym kandydatem do tytułu ''nieoficjalnego najgorszego zespołu świata'' ostatnich lat.

01. In The End
02. By Myself
03. One Step Closer
04. Papercut
05. Points of Authority
06. Cure For The Itch
07. Forgotten
08. With You
09. Runaway
10. Crawling
11. A Place For My Head
12. Pushing Me Away