Post: #25

1 - znając Robbiego, prędzej mógł się inspirować np. a-ha niż australijskim electro przy komponowaniu materiału....ale kawałek brzmi jakby był z repertuaru właśnie Cut Copy lub innej hipster-elektronicznej kapeli
2 - kolejny numer o posmaku waty cukrowej z ''przeszklonymi klawiszami'', mnóstwem przestrzeni i bezchmurnym niebem nad głową, softowa wersja tanecznej strony Robbiego.
3 - to chyba ''Candy''
4 - w końcu do głosu dochodzą gitary i wspomnienie albumu ''Escapology'', niestety to wspomnienie nieco mgliste i raczej mało istotne, z drugiej strony to może być klucz do serca starej gwardii fanów.
5 - już jedną piosenkę o radiu Robbie nagrał i wydaje się, że ''pierwowzór'' był ciekawszy od pozycji z ''Take Crown'', po raz kolejny nagranie niby taneczne, ale bez pazura, bardzo mocno zeszlifowane, wygładzone, monotonne. Przywodzi na myśl np. Foster the People.
6 - kolejny song-bliźniak, podobnie zaaranżowany jak kilka poprzednich, znów przypominający trochę a-ha, ma niezły refren.
7 - pierwsza w miarą rasowa ballada jest próbą wykonania skoku w przeszłość, ale linka zabezpieczająca pozostaje po stronie 2012 roku, to słychać, ja niestety znów nie czuję mocy i pomysłu na dobry refren.
8 - w sumie mógłbym zdublować opis nagranie numer 7, Robbie naśladuje raczej soft-rockową manierę znaną z repertuaru kilku istotnych brytyjskich kapel przełomu tysiącleci, to nie on!
9 - dzikie , jakość pozostawia wiele do życzenia, ale liczę, że gitary będą odpowiednio wyeksponowane.
10 - seria dobrych piosenek zwiększona do dwóch, tym razem Robbie przypomina sobie debiut i czasy rozdziewiczenia po wyjściu z boysbadu, mój potencjalny numer 1.
11 - to prawdopodobnie ten duet z Lisse (widocznie coś źle policzyłem/albo przespałem, bo to powinien być numer 12), brzmi tak jakby Robbie planował karierę gwiazdora country, nie kupuję tej wersji.

Ogólnie jestem trochę zawiedziony, bo Robbie zdecydował się nieco złagodzić kurs i powrócić do korzeni, jednak kto wie czy te korzenie są jeszcze w stanie podtrzymać nowy repertuar. Czuję się trochę rozczarowany. Nie słyszę tu ewidentnych killerów jak na poprzednich krążkach i tak naprawdę tylko dwie piosenki są w tej chwili zdolne przyciągnąć moją uwagę na więcej odtworzeń. No ale zobaczymy, 1:30 to z jednej strony dużo, z drugiej mało.