Post: #5

Tak, Chopin brzmi bardzo polsko, szczególnie polonezy czy mazury. Ja też bardzo lubię, ale jeszcze kilka lat temu mi nie podchodził. Jako dziecko czy nastolatek uznawałem go za wyjątkowo męczącego. Obecnie myślę, że bywa raczej odprężający, szczególnie nokturny, które często włączam sobie przed snem.

Czajkowski też jest mi bliski. Od jego symfonii w sumie zaczęła się tak naprawdę moja przygoda z klasyką, bo trafiłem przypadkowo na jego kompletne symfonie na CD bardzo przecenione w którymś ze sklepów i wziąłem. Słuchałem ich swego czasu całkiem intensywnie, ale niestety nie mogę powiedzieć, żebym poznał je na wylot czy nawet w dużym stopniu je zgłębił. Były zbyt majestatyczne, ogromne, przerażające, także romantycznym bogactwem (dopiero dużo później zaprzyjaźniłem się z romantycznym duchem, który jest nadzwyczaj skory do współpracy z słuchaczem). Ale potem przyszedł z odsieczą Strawiński, a dalej Szostakowicz, którzy o wiele bardziej mi odpowiadają.

A "Cztery pory roku" znałem już od dzieciństwa i obecnie kupiłem sobie piękne wykonanie na CD i szczególnie zimą wracam (bo to moja ulubiona pora roku, w sensie koncert). Próbowałem słuchać bardziej orkiestrowych kompozycji Vivaldi'ego (jakichś koncertów koronacyjnych), ale zupełnie mnie nie przekonały. Natomiast jeszcze inne koncerty na smyczki i orkiestrę, których słuchałem podobały mi się.