Post: #1

Wczorajszy wieczór muszę zaliczyć do bardzo udanych. Dotarłem do Brukseli bez większych opóźnień. Na drogach wszyscy jechali sobie płynnie.
Nie lubię jeździć tam samochodem. Jadę 50 minut a 25 szukam parkingu.
Mam tam jednak swoje upatrzone miejsce i udało się zaparkować. Dalej przerzuciłem się w metro.
Przystanek Bourse mieści się akurat przy Ancienne Belgique.

Koncert rozpoczął się punktualnie jak planowano o godz. 20.00, o której rozpoczęła się jego część pierwsza. Składał się z utworów z różnych okresów. Były ballady miłosne, mniej lub bardziej znane. Sorki często mam problemy by pamiętać wszystkie tytuły. W każdym bądź razie nie zabrakło "A Girl Called Johnny" ,''White Birds'' czy ''Pan Within'', które już na całego rozkołysało stojących przy scenie. Dodam, że również tam stałem. Miałem Mike'a i zespół w zasięgu ręki. Przy utworze ''Pan Within'' nie mogło stać się inaczej; oczy zaszkliły mi się same.

Po godzinie nastąpiła 20 minutowa przerwa. Wracając grupa zaserwowała materiał z nowej płyty. Nie było to tylko zwykłe odtwarzanie muzyki. Swego rodzaju dopracowana dramaturgia, gra świateł pobudzały większe emocje. Mike zachowywał się niczym aktor. W pewnym momencie doskoczył do mikrofonu z księgą recytując poezję irlandzkiego poety W.B. Yeatsa.
Z tej części grupa wykonała większość materiału z ostatniej płyty. To co zrobili z ''Mad As The Mist & Snow'' przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Nie tylko pewnie moje? Sala wręcz tańczyła. Nie widziałem tych z tyłu ale nie wierzę że siedzieli spokojnie. Nie dało się usiedzieć. Dla mnie najlepszy moment tego wieczoru.
Były także ''September 1913'', ''The Hosting Of The Shee'', ''Song Of Wandering Aengus''czy bardzo przebojowo odegrany ''Politics'',którym ten set się zakończył.
Mike Scott podziękował i grupa zeszła ze sceny.

To obrazek z koncertu z dnia poprzedniego w Utrechcie.




Bis był a jakże i to jaki?
Na pierwszy rzut ''Don't Bang The Drum'' z ''This Is The Sea''. To chyba drugi tak świetnie zagrany utwór tego wieczora. Trwał i trwał. Wirtuozeria gitar, klawiszy i skrzypiec nie miała końca. Sala prawie wyleciała w kosmos. Po nim Mike siadł przy klawiszach, coś tam cichaczem powiedział i poszło ''The Whole Of The Moon.
Ponownie podziękowali i zeszli ze sceny.




Wrócili! Musieli. Ludzie nie tylko klaskali ale i tupali nogami.
Tym razem poszedł ''Fisherman Blues'' który jest totalnie odjechanym kawałkiem, świetnym na koncerty. Do tej pory średnio go lubiłem. Od teraz lubię go bardziej.
Całość trwała 2 godziny z hakiem.



Nie miałem za dobrego aparatu ale zrobiłem kilka fotek. No i mam jeden utworek z powitaniem.





Nie było ''Gala'' ani ''Red Army Blues'' ale i tak był to fantastyczny koncert, którego nie zapomnę nigdy.

Zaopatrzyłem sie na koncercie t-shirt oraz w limitowaną CD ''Cloud of Sound ''( tylko 5000 sztuk) Mój numerek ma 581 z 5000. Wcześniej niezebrane na płytach utwory.
Na każdej z płyt osobiście podpisał się Mike Scott.

Winter Blows
The Girl In The Swing
Siochain Iona
Killing My Heart
Barbara Allen
Vigilante
The Serpent’s Head
The Seven Woods
Silent Fellowship
Straight With The Medicine
The Passing of The Shee
Mr. Wickham Composes
Seek The Light
Vampire’s Head
Savage Earth Heart

Post: #2

(19.03.2012 08:03 PM)emigrant napisał(a):  był to fantastyczny koncert, którego nie zapomnę nigdy.

Wcale się nie dziwię. Teraz wiemy że wodnicy są w dobrej formie, nie tylko studyjnej.