Post: #1

15 lat po wydaniu debiutanckiej plyty "Tuesday Night Music Club" Sheryl Crow wraca do wspolpracy z producentem Billem Botrellem ktorej owocem bedzie zapowiadana na 5 lutego nowa plyta “Detours”. To nowy bardzo kreatywny okres w tworzeniu jak mowi Sheryl zainspirowany przez wiele prywatnych wydarzen z ostatnich 3 lat jej zycia. “Majac synka Wyatta w studiu pozwolilo mi bardzo otwarcie i bez poczucia leku pisac o rzeczach ktore przezylam i ktorych socjopolitycznie doswiadczylismy w tym kraju ostatnio."
Pierwszy singiel “Love Is Free” zostal zainspirowany przez ludzi Nowego Orleanu – wydarzen zwiazanych z huraganem Katrina.

http://www.chomikuj.pl/Chomik.aspx?id=drwycior

Post: #2

Uwielbiam Love Is Free (chociaż może nie aż tak, jak wspaniałe Shine Over Babylon). Zresztą cały nowy album Sheryl przypadł mi do gustu (z wyjątkiem Peace Be Upon Us, które może faktycznie jest dobrym i potrzebnym akcentem, ale mnie zdecydowanie muzyka wschodu łączona z amerykańskim czy co gorsza europejskim popem odstrasza na kilometr). Muszę się przyznać, że wolę jednak nadal letnie i lekkie C'mon C'mon i refleksyjne Wildflower Detours nawiązuje bardziej do pierwszych trzech krążków, których słucham raczej selektywnie.

Post: #3

To co Sheryl wyprawia w ciągu ostatnich paru lat kompletnie do mnie nie przemawia... Podobnie jest m.in. w przypadku Shanii Twain i Celine Dion. Szkoda...

Post: #4

Ale to wcale aż tak bardzo nie odbiega od tego, co nagrywała kiedyś. Muzyka Sheryl jest naprawdę bardzo spójna na przestrzeni lat

Celine mnie nigdy nie chwytała za serce, a Shania moim zdaniem rozwinęła się muzycznie jak najbardziej na plus

Post: #5

Stare już to Love Is Free Kiedy to wyszło?....W każdym razie faktycznie utwór wyróżnia się na słabej płycie i jest bardzo pozytywnym zastrzykiem energii. Sympatyczne ;0

Post: #6

Wyszło jakoś na początku stycznia

saferłel napisał(a):faktycznie utwór wyróżnia się na słabej płycie

:roll:

Post: #7

A co źle piszę ? Nieprawdę Heh na pewno się nie przekonamy wzajemnie do jakiejś jednej opinii ;]

Post: #8

Nawet nie będę próbował
Nie lubię tylko takiego arbitralnego stwierdzania, że coś jest słabe lub nie. Zwłaszcza wtedy, gdy opinie się bardzo różne. Dla mnie album nie jest zły, chociaż Crow miała w swojej dyskografii lepsze. Tą muzykę, jak każdą trzeba czuć

Post: #9

Ale jak mi się płyta nie podoba to co mam napisać - ''Napisałbym, że jest zła, ale to może zostać źle tu przyjęte'' ?
To, że opinie są różne to ja wiem i chętnie jak ktoś chcę to mogę podyskutować nad wadami i zaletami i dlaczego ''tak'' a nie ''tak' oceniam ten album, ale są też przypadki gdzie nie ma nic do gadania więcej...

Crow na razie dla mnie istnieje mocno i to bardzo dzięki utworowi do Jamesa Bonda, który jest kapitalny wręcz, mój ulubiony ze wszystkich części, bije nawet Djuranów, Śmieci oraz Tine z McCartneyem i jego zespołem i za to ją szanuje. I to czuję!! I to bardzo

Post: #10

Ten kawałek jest akurat bardzo bardzo nie w jej stylu (co jest oczywiste przez zachowanie Bondowskiej konwencji)
Ale to prawda, też uważam, że jest najlepszy z kompozycji do serii filmów o 007
(chociaż ja akurat mogę nie być do końca obiektywny w tym względzie)

Post: #11

Zgadza się, więc może dlatego na razie nie poznaje innych jej dokonań, żeby nie jęczeć potem całymi dniami jaka to ona słaba, a nagrała taki świetny numer do filmu
Ale znajomy mówi, że nie ma się czego bać i przyznaje, że choć teraz jest w kiepskiej formie to kiedyś, na początku nagrywała bardzo fajne płyty i podobnno dość rockowo brzmiące! - to brzmi nieźle, więc kto wie, kto wie..

Post: #12

Ja właśnie postrzegam ostatni album jako pewną ewolucję brzmieniowo-tekstową. Krążek jest bardzo osobisty i jeśli ktoś faktycznie nie jest zainteresowany odbiorem i zrozumieniem w pełni tego materiału, to nie jest on muzycznie bardzo atrakcyjny. Jak sam po pierwszych przesłuchaniach miałem mieszane uczucia. W tej chwili z 14(16) utworów nie podoba mi się tylko jeden i chyba nigdy się do niego ostatecznie nie przekonam. Jednak w albumie drzemie nieodkryty potencjał, którego bynajmniej w pełni nie pokazuje "Love Is Free". Album skupia się bardzo na problemach polityczno-społecznych świata i osobistych przeżyciach Sheryl z ostatnich lat jak: walka z rakiem piersi, nieudany związek z Armstrongiem czy adopcja synka Wyatta. Jak dla mnie cechą dobrego albumu niekoniecznie musi być jego przebojowość, ale przesłanie i prawda, które niesie. Jeśli album jest nie wiadomo jak świetnie nagrany, ale ja sam nie potrafię z niego czerpać nic dla siebie (jeśli chodzi o sferę liryczną), to nie jest to płyta, przy której zatrzymuję się na dłużej.

Post: #13

aaktt napisał(a):Ale to prawda, też uważam, że jest najlepszy z kompozycji do serii filmów o 007

Jak dla mnie w ścisłej czołówce z Madonną, Tiną Turner i Garbage