Tyle już dobrego powiedziałem o albumie „[sic!]” dlatego drugie miejsce tytułowego nagrania z tej płyty nie jest chyba wielkim zaskoczeniem. Teraz można dokonać małego podsumowanie singli z albumu „[Sic!]”. Dwa utwory znalazły się w pierwszej dwudziestce (miejsce 19 i 12), a dwa w pierwszej dziesiątce (miejsce 8 i 2). Jeżeli zrobiłbym podsumowanie albumów, z których pochodzą najbardziej przebojowe utwory to na mojej liście Hey deklasuje wszystkich artystów.

Piosenka „[sic!]” jako jedna z niewielu na albumie jest autorstwa Jacka Chrzanowskiego i w tamtym czasie miało to niebagatelne znaczenie, kto będzie komponował muzykę po odejściu Piotra Banacha wydawało mi się, że skoro w zespole jest jeszcze właśnie Chrzanowski i Żabiełowicz to jakoś to będzie. Jak się okazało nowy gitarzysta Paweł Krawczyk napisał jednak większość materiału i powstał taki trochę nowy Hey. Nie mogę dziś ocenić, która odsłona Hey’a była lepsza, a nawet byłoby to nieuczciwe w stosunku do zespołu gdybym dokonywał takich ocen. Niewątpliwie wydaje się, że ten nowy Hey idealnie wpasował się w realia dwudziestego pierwszego wieku.

Sama zaś piosenka „[sic!]” jakby na przekór doskonałym kompozycją Krawczyka stała się dla mnie największym przebojem z tego albumu. Dlaczego tak dużo mówię o tym kto skomponował tą piosenkę? Właśnie dlatego, że Jacek Chrzanowski jak na basistę przystało napisał piosenkę, w której od razu potężny bas zwraca uwagę. Do tego dochodzą niesamowite partie gitary rytmicznej. Wiem co mówię bo zdecydowanie jest to mój ulubiony utwór do gitarowego grania. Fajny jest patent już w pierwszym chwycie gdzie zostawiona nietłumiona struna E brzmi z znakomicie z power chordem E. Natomiast najlepsze są chwyty w momencie, w którym Nosowska śpiewa „mówię nie, gdy myślę nie” czyli power chord Cx4 i Bx4 tylko, że w tym przypadku gramy jak chwyt barowy trzymając też struną E palcem wskazującym. Jeżeli ktoś ma ochotę to zachęcam do spróbowania, niesamowita przyjemność. Muzycznie utwór doskonały! No a jeszcze w tle dźwięki gitary imitującej jakby syrenę. Pod względem realizacji mistrzostwo świata, jak na polskie warunki.

Nie można też zapomnieć o samej Kasi, która dosłownie przeszła samą siebie w tym utworze. Chyba nikt nie napisał wcześniej tak odważnego manifestu, który obala wszystkie te twierdzenia o tym czego pragną kobiety. No i zabawna zabawa, gra słowem „Jakby nie było tak” kolejny raz trochę w stylu Janerki.

Wszystkie te czynniki razem sprawiają, że baz wątpienia dla mnie singiel [sic!] to polska najważniejsza piosenka dekady. Na dodatek na płycie [Sic!] umieszczona jest pod indeksem numer dwa po największej bombie czyli piosence „Antiba”, a przed kolejną niezapomnianą kompozycją „Cisza, Ja I Czas”. Niesamowity i piorunujący początek albumu.

Czy Hey nagra jeszcze kiedyś taki mocny album jak [sic!] może nie, ale ja nie miałbym nic przeciwko!

(Ten post był ostatnio modyfikowany: 17.07.2011 01:41 PM przez marsvolta.)