Teraz pozostała już tylko pierwsza dziesiątka, a tutaj naprawdę wyśmienite utwory. Pierwszą dziesiątkę otwiera grupa, która jest teraz moim głównym marzeniem koncertowym. Tak myślę, że powinni w końcu przyjechać do naszego pięknego kraju. Akurat wczoraj usłyszałem próbkę nowego utworu The Strokes i uważam, że nawet z takiego małego kawałka muzyki można wysnuć tezę, że ten nowy album będzie bardzo dobry, a te pięć lat przerwy nie zmieniło za wiele i co najwyżej album będzie bardziej dojrzały, może z większym naciskiem na melodię. Odpowiedź będzie znana już 22 marca. Pięć lat temu jako pierwszy utwór do promocji „First Impressions of Earth” wybrany został „Juicebox” utwór, który kojarzy się z niesamowitą linią basu i bardzo agresywnymi gitarami. Tak naprawdę jednak nie można zapomnieć o wspaniałym aczkolwiek kontrowersyjnym teledysku do piosenki. Kto wie czy piosenka nie byłaby największym przebojem w historii zespołu, gdyby miała poprawny i akceptowalny przez główna stacje muzyczne. Dlaczego stawiam taką tezę? Myślę, że tak przebojowy numer mógłby być dla The Stokes tym czym było Sex_On_Fire dla Kings Of Leon. W końcu i tak piosenka odniosła bardzo duży sukces dochodząc do piątego miejsca na wyspach. Jako, że mi te wszystkie głupoty i restrykcje nie przeszkadzały utwór szybko wspiął się na szczyt mojego zestawienia, a potem na nim przebywał wyjątkowo długo. Tak to jest z The Stokes, że jeżeli polubi się ten zespół to nie można się już od niego uwolnić, choćby przez niesamowity głos i sposób śpiewania Casablancasa. Ma się wrażenie, że śpiewa on trochę od niechcenia, głos zaś brzmi tak jakby ciągle nagrywał po wielogodzinnych imprezach, a jednak nie można wyobrazić sobie lepszego wokalisty w tym miejscu.

Na koniec muszę wspomnieć piosenkę, które tylko pośrednio związana jest z tematem The Strokes, gdzieś rok temu Casablancas wziął udział w przedsięwzięciu, które bezpośrednio związane jest z „Saturday Night Live” (amerykański program rozrywkowy nadawany w soboty z Nowego Yorku od 36 lat). Wystąpił gościnnie w utworze „Boombox” założonego na potrzeby programu zespołu The Lonely Island. Jest to taki muzyczny żart, ale powiem szczerze nie można się od niego uwolnić i związane jest to właśnie z tym, że Casablancas jest w sposobie śpiewania nie do podrobienia. Przy okazji jeżeli kogoś to zainteresuje polecam też Natalie Rap z Natalie Portman takiej jej wcześniej nie widziałem.

Ten utwór spadł na mnie dosłownie jak grom z jasnego nieba. Oczywiście znałem Muse już od dawna i uważałem płytę „Origin Of Symmetry” za jedną z najważniejszych w tamtym czasie, zresztą zdania nie zmieniłem do dzisiaj. Jednak jeśli miałbym wybrać najlepszy utwór Muse to z pewnością byłaby to właśnie ta piosenka. Jest jeszcze kilka utworów Muse, które mogłyby się równać z „Hysterią” między innymi „Muscle Museum” czy „Plug In Baby”, ale to właśnie ten utwór radził sobie najlepiej na mojej liście. Pewnie dlatego, że wtedy Muse nie mył już dla mnie zespołem anonimowym i czekało się na tą trzecią płytę. Zaczęło się wspaniale od „Time is Running Out”, ale „Hysteria” to zupełnie inny poziom. Tutaj mamy do czynienia z absolutnie wciągającym numerem, który do dzisiaj brzmi znakomicie, a i na koncertach sprawdza się najlepiej. Nigdy nie zapomnę reakcji tłumu na to nagranie na zeszłorocznym Coke Live to było coś nie do opisania. I nie można się dziwić bo w utworze mamy wszystko czego można oczekiwać od Muse, wciągający motyw genialnie dopasowane przestery, perkusja, która od razu zapada w pamięć, no i niesamowity refren. Na pewno mamy tu też do czynienia z najlepszą solówką, która jest powiązana z tematem przewodnim utworu, a jednocześnie jest świetnym jego rozwinięciem i pełni rolę idealnego przejścia do ostatniego refrenu. Wszystko to zamknięte jest od części wizualnej niezapomnianym teledyskiem, który do dzisiaj mam przed oczami, gdzie energia związana z utworem zostaje upuszczona w postaci demolki pokoju hotelowego, ale oczywiście, każdy chyba widział ten obrazek i dobrze wiemy o czym mówię. No i ta nieznajoma dziewczyna w kamerze i na końcu clipu. Absolutne mistrzostwo w tej dziedzinie.

Ten utwór gdy wychodził na singlu był już na tyle znany, że z miejsca okazał się największym hitem z całego zestawu [sic!]. Nosowska od razu przyznała się, że inspirowała się w tym przypadku twórczością swojego mistrza Lecha Janerki. Dlatego „Cudzoziemka W Raju Kobiet” nierozłącznie kojarzy mi się z tym wyznaniem Kasi, która zresztą podobno kontaktowała się w tej sprawie z Panem Lechem. Jest to kolejny na tej płycie protest song artystki, która wyśmiewa w utworze wszystkie łatki i stereotypy na temat własnej osoby. Muzycznie zaś to świetna ballada na bazie paru chwytów i wciągającej i dominującej linii basu z doskonale dopasowanym popisem gitarowy w końcówce. Hey był wtedy w doskonałej formie i klimat całego albumu [sic!] jest niepowtarzalny, no a sztandarowym przykładem takiego poziomu emocji lekkiego smutku, a zarazem nadziejni jest właśnie „Cudzoziemka W Raju Kobiet”. Jest to jedna z tych piosenek, które stały się też po części mottem mojego życia, i jeżeli słowa któregoś z muzycznych idoli coś mogą dla kogoś znaczyć to jest to właśnie jeden z takich przykładów. Trzeba mieć dystans zarówno do własnej osoby jak i do tego co mówią o nas inni, przecież i tak nikt nie zna do końca wszystkich okoliczności pobudek i zachowań, a zarówno ocen i sądów na różne zresztą tematy.

Ostatni singiel z najbardziej przebojowego albumu papryczek trafił w idealny czas I przebojem wdarł się do pierwszej dziesiątki tego podsumowania I przez te kolejne dziesięć lat został co prawda pokonany, ale zaledwie przez sześć utworów. „Road Trippin'” to przykład kompozycji doskonałej, która już na zawsze zapisze się w historii muzyki, może czasem szkoda, że takie utwory nie są częściej puszczane w radio. Mamy tu do czynienia z przepięknym wykonaniem gitarowym Johna Frusciante, ale i z niesamowitym tekstem i ogólnie klimatem utworu. Utwór idealny na zwieńczenie doskonałej płyty jaką było „Californication”, warto zwrócić uwagę zwłaszcza na wspaniałe chórki i w tym przypadku pokuszę się o taką refleksję, że ten zespół nigdy nie będzie już taki sam bez Johna, za to wspomnienia pozostaną piękne. Piosenka była, ąż pięć razy na pierwszym miejscu i to robi wrażenie nawet dzisiaj, ale bez wątpienia wtedy na początku tego wieku byłem absolutnym świrem na punkcie tej piosenki jak i całego zespołu.

Na koniec tej piątki chyba duża niespodzianka, bo nie chodzi tu bynajmniej o to, że tytuł jest zaskakująco długi, ale o fakt, że debiutanci jakimi byli wtedy Panic! At The Disco uplasowali się, aż tak wysoko. „Lying Is The Most Fun A Girl Can Have Without Taking Her Clothes Off” to jednak wspaniała kompozycja i mogę o tym zaświadczyć o każdej porze dnia i nocy. Kiedy pierwszy raz zobaczyłem w telewizji ten utwór to wiele rzeczy przykuło moją uwagę. Na pewno fakt niesamowitego pomysłu z akwariami na głowie, ale i ogólna koncepcja teledysku, gdy jednak utwór się skończył, ja dalej zachowałem w głowie linie basu, która wtedy wydawała mi się taki dziwna i niekonwencjonalna. Dosłownie nie mogołem uwolnić się od tego nagrania. Bo tutaj panowie z Panic przechodzą w zasadzie samych siebie. Śpiewana na zmianę zwrotka wyładowania przed refrenami, absolutne skumulowanie emocji w refrenach no i uwolnienia na końcu. Dodatkowo cała ta aranżacja do dzisiaj robi wrażenie niesamowitym brzmieniem różnego rodzaju klawiszy, ale nie takich zwykłych rozchodzą się one w bardzo nietypowym i niezapomnianym tle. Nie ma co ukrywać cała płyta „A Fever You Can't Sweat Out” to była niesamowity przełom jeżeli chodzi o taki rodzaj grania, bo choć zespół był porównywany do Fall Out Boy to wypracował jednak swoje niepowtarzalne brzmienie z elementami elektroniki, do którego wraca właśnie dzisiaj, a ten drugi album dla mnie był raczej taką małą pomyłką. Nie wszystko jednak musi się udać, za to na pewno „Lying Is The Most Fun A Girl Can Have Without Taking Her Clothes Off” udało sie w stu procentach!

(Ten post był ostatnio modyfikowany: 17.07.2011 01:35 PM przez marsvolta.)