Post: #81

Pozycje 5-1:
No i jest - finałowa piątka! Działy się tutaj nieziemskie roszady, jakoś od początku listopada, kiedy to skład był już w miarę ustalony. A to Sufjan wyprzedzał Joannę, a to Kanye wyminął Janelle. Ta kolejność nie jest do końca ostateczna, ale na pewno dużo bliższa ostatecznej niż w listopadzie, choćby nawet wtedy pozornie wyglądało to tak samo.


5. Highway Rider
Brad Mehldau
Brad Mehldau reprezentuje stonowany, poważny jazz z wirtuozerskim zacięciem. Nowa płyta, wydana w marcu tego roku przez Nonesuch Records, przez wielu już została okrzyknięta jego opus magnum. To dość tajemniczy i niepokojący krążek, który mimo swojej czysto jazzowej natury, czerpie bardzo wiele z symfonicznego dziedzictwa muzyki klasycznej. Miejscami układny i staranny, czasem zupełnie nieprzewidywalny.


4. The ArchAndroid
Janelle Monáe
O tej płycie wiele zostało już napisane. Janelle przebojem wkroczyła do świata muzyki z pierwszym długogrającym krążkiem, wpisującym się w koncept poprzedzającej ep-ki Metropolis. Muzycznie to bardzo różnorodna mieszanka, oscylująca wokół czegoś co można nazwać alternatywnym R&B. Ta płyta jest jak film, z tym że wizualizacje dokonują się w głowie słuchacza. Dlaczego nie #1? Mimo wszystko nie jestem do końca usatysfakcjonowany. Metropolis było skrojone perfekcyjnie, a tutaj jest kilka niedoróbek. Ale i tak polecam!


3. My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Kanye West
Kanye ma tak wielkie ego, że nie mógł nagrać płyty o niczym innym jak o sobie. I to właśnie wychodzi mu najlepiej, i na tym terenie czuje się jak ryba w wodzie. 11 historii z życia gwiazdora, który, jak się okazuje ku zdziwieniu, nadal jest przecież człowiekiem, ale sam stara się ukrywać ten fakt i odgrywać swoją rolę. Produkcyjne arcydzieło, Kanye w najlepszej formie. Dlaczego nie #1? Bo w porównaniu do dwóch pierwszych płyt, ta nie posiada tego szczerego, optymistycznego elementu, który sprawiał, że muzyce Westa nie dało się oprzeć. Tu zbudował wielkość swojej muzyki na zupełnie czymś innym - mimo wszystko trochę szkoda.


2. The Age of Adz
Sufjan Stevens
The Age of Adz jednak nie bije Illinois. Początkowo byłem mocno zaskoczony i rozczarowany, że Sufjan porzucił swój chamber popowy, bardowski, akustyczny styl na rzecz zabaw z pokręconą elektroniką, ale jak tylko pojawił się cały album - po kilku odsłuchach udało mi się wejść w tę muzykę i stracić dla niej głowę. Później okazało się, że co wydawało się trwałe, było w istocie dość ulotne. Tak to już jest z elektroniczną muzyką - dla mnie nigdy nie sprawdza się na długich dystansach. Liczy się w danej chwili, ale nie potrafię bez specjalnego przygotowania słuchać jej przez cały czas. Mimo tego Sufjan spisał się bardzo dobrze. Nagrał drugą najlepszą płytę w swojej karierze, bardzo innowacyjną i ciekawą.


1. Have One on Me
Joanna Newsom
Być może jest tak wysoko, bo miała premierę w moje urodziny? Jeśli nawet, to jedynie podświadomie. Świadomie natomiast uważam z pełną odpowiedzialnością, że to najlepsza płyta minionego roku. Trzeba poświęcić jej dużo czasu (2 godziny na jeden odsłuch całości) i uwagi, ale kiedy już przebrnie się przez barierę pierwszych odsłuchów, każdy kolejny daje coś nowego. Wspaniała lirycznie, wokalnie i muzycznie. Co prawda wśród tych 18 utworów, jest kilka, których nie jestem (jak dotąd) wielkim entuzjastą, ale nie sposób oczekiwać by co roku dostawać płyty idealne, bo te mają to do siebie, że ukazują się nadzwyczaj rzadko (jeśli w ogóle).

No i to by było na tyle
Przed nami jeszcze podsumowanie listy albumów wg last.fm oraz podsumowanie Recurrents.

Post: #82

Cytat:3. My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Kanye West

spodziewałem się że to ta płyta będzie numerem 1

Post: #83

jak widać - nie jest

Post: #84

Sleigh Bells, Vampire Weekend, Toro Y Moi, The Walkmen, Twin Shadow, Yeasayer, The Radio Dept., Belle and Sebastian, The Drums, Deerhunter, Devo, Caribou, Sufjan Stevensi inni. Jedyne słowo jakie mi przychodzi do głowy to WOW. Bardzo dobre zestawienie i ładnie opisane.

Post: #85

Kiedyś, widząc jak wysoko u Ciebie był ten Brad Mehldau - anonimowy dla mnie, chciałem to z ciekawości sprawdzić. Jednak odpuściłem sobie widząc, że to jazz
Skład pierwszej czwórki chyba nie mógł być inny, choć nie spodziewałem się, że Joanna wyprzedzi Sufjana.