Kolejna setka minęła bardzo szybko. 600 to zacny wynik! Pamiętam jak w pierwszej książce Marak Niedźwiedzkiego o Liście przebojów Radiowej Trójki przeglądałem zestawienie 600 notowań. Wtedy ta liczba wydawała się jakaś tak niesamowita. Dzisiaj moja lista ma 600, a w sumie to jest dużo, dużo starsza, bo ta liczba w nawiasie to liczba miesięcy. W grudniu tego roku stuknie jej 25 lat! Czas zdecydowanie za szybko płynie.

JERRY CANTRELL - HAD TO KNOW

Ostatni album Cantrell’a to swoista próba stworzenia sobie przestrzeni muzycznej, która w jakiś sposób różni się od tego co Jerry robi z Alice In Chains, a jednocześnie jest jak najbardziej spójna z wizerunkiem legendarnego muzyka. Raz wychodzi to lepiej raz gorzej, na końcu jednak wszystko to niesamowicie miesza się z podstawową działalnością w Alice. „Had To Know” to doskonały przykład takiego właśnie pomieszania, bo z jednej strony piosenka jest jak najbardziej w stylu Jerry'ego, co więcej pobrzmiewa tu klimat znany z jego dwóch pierwszych solowych albumów. Nie da się jednak ukryć, że na ostatnich albumach Alice In Chains piosenki w podobnym tempie i klimacie również się pojawiały. Wystarczy wspomnieć choćby „Lesson Learned” czy „Breath on a Window”. W tym przypadku od przybytku głowa nie boli, a każde świetne nagranie Cantrell’a sprawia mi radość i nie inaczej jest z „Had To Know”. Potężny klimatyczny, ale co równie ważne przebojowy riff w połączeniu z doskonałą realizacją to znak jakości Jerry Cantrell.


LYKKE LI - HIGHWAY TO YOUR HEART

Drugi singiel Lykke Li „Highway To Your Heart” z albumu „Eyeye” to najkrócej rzecz ujmując stylistyczna kontynuacja tego co mogliśmy usłyszeć w „No Hotel”, czyli pierwszej zapowiedzi tego albumu. Muzycznie piosenka znajduje się gdzieś pomiędzy tym co można było odnaleźć na ostatnim albumie artystki „So Sad So Sexy”, a tym do czego Lykke przyzwyczaiła nas w przeszłości. Przerysowana produkcja w nowoczesnym przyjaznym masowemu słuchaczowi stylu, która dominowała na ostatnim krążku ustępuje tutaj miejsca bardziej alternatywnym spokojniejszym dźwiękowym rozwiązaniom. Smutny utwór o rozstaniu potęguje jeszcze bardziej przejmujący teledysk w reżyserii Theo Lindquist. Taką Lykke chyba lubię najbardziej.