Post: #48

Ojej, nie sądziłem że to już minął czas... Miałem sobie całość przesłuchać parę razy, ale jednak nie było kiedy (no i nie mam tego cyfrowo), dlatego z pamięci. Co może jednak troszkę ułatwia ustalenie kolejności. Choć tak naprawdę to kolejność w poszczególnych grupach jest typowo dowolna i może się zmieniać. Równie dobrze na pierwszym mógłby być kawałek z miejsca szóstego i wcale bym się nie zmartwił.

Najpierw grupa utworów, które uwielbiam, zarówno słuchać, jak nucić/grać. Z tego 3 z moim ulubionym instrumentem, czyli pianinem, 2 do pośpiewania z gitarą przy ognisku i 1, którego na początku nie ceniłem, jeszcze mniej ceniłem jak został singlem, ale teraz po latach jak usłyszałem z półtora-dwa lata temu jakoś mnie przekonał i obecnie uważam że jest świetny. Tylko nie po co go splagiatowali na kolejnej płycie? (w dodatku także robiąc z tego singla) :roll:

1. The Scientist - jak pisałem - wersja z pianinem równie dobra jak z gitarą klasyczną. Lubię także parę fragmentów w tekście ("Tell me your secrets And ask me your questions", sposób śpiewania "I rush to the start"). Świetna rzecz
2. Politik - mocne wejście klawiszy grajacych w refrenie rolę gitary, później świetne kontrasty w nastroju zwrotka/refren, fajne przeciagnięcie za drugim razem "Give me heart and give me sooull", ciekawa progresja akordów na końcu (tam gdzie "give me love over, love over this"), dająca oddech po ciągłym (choć hipnotyzującym) fC fC przez całą resztę utworu i ogólnie koncepcja formalna kawałka świetna. Ładnie to można wyciszać, ale też rozwinąć w improwizację
3. A Rush Of Blood To The Head - ogólnie przewaga zwrotek, które bardziej lubię, genialne zakończenie (od "meet me by the bridge..."), w którym można sprytnie sterować nastrojem, zarówno tak jak na płycie delikatnie tylko rozwijając i pozostawiając niedosyt, ale też wykorzystując furtkę do pełnego spełnienia i rozwinięcia tego utworu. Lubię tak skonstruowane kawałki, pozostawiające pewien niedosyt, ale umożliwiające "dopowiedzenie" sobie pełnego szaleństwa muzycznego. No i ładna klamra słowna na koniec. Ogólnie lubię ten tekst. No i całość jako najprostsze chwyty świata idealna do pobrzdąkania na gitarce
4. Amsterdam - i znowu ulubione pianino. Sprytnie utrzymana równowaga między bardzo delikatnym graniem, a rozbujaniem utworu. Są momenty, kiedy na chwilę rusza (w okolicach "pushing you down", podobnie w codzie), ale za sekundkę znowu zastyga w tym miłym odrętwieniu. Umiejscowione na koniec płyty pozwala w jej nastroju wyjść ze słuchania w świat pozamuzyczny, cały czas mając tę muzę "w uszach"
5. Clocks - już napisałem o tym wyżej. Teraz uważam, że ta aranżacja nie jest taka zbyt rozbuchana i nie przeszkadza wiercącej się w głowie melodii, tym bardziej wiercącej, że to przecież same zwrotki. Co sprawia że muza siedzi w uszach jak mantra. Może troszkę końcówka niespecjalnie mnie przekonuje i odstaje od reszty jakością, jakby zabrakło pomysłu co z tym zrobić
6. Green Eyes - i znowu najprostsze chwyty świata i bezpretensjonalna melodia (tekst też zresztą) idealne do brzdąkania i nucenia sobie

Później troszkę singli, które nieco odstają od czołówki. Pierwszy ma super melodię przez co wygrywa z bardziej nastawiającym się na klimat drugim. Na doczepkę jeszcze Daylight
7. In My Place
8. God Put A Smile Upon Your Face
9. Daylight

I na koniec 2 kawałki-przerywniki. Podobnie jak Daylight - nieco przychaotyczne. Miło tego się słucha w płycie, ale osobno już nie robią specjalnego wrażenia. W płycie dobrze utrzymują klimat i dają wytchnienie od natłoku atakujących ucho melodii, ale osobno nieco przyduszają aranżem i ogólnie stanowią muzykę tła
10. A Warning Sign
11. A Whisper

Śjakoś tak .