Post: #2

To Impossible jest... niemożliwe

Za każdym razem jak tego słucham to myślę, że już ostatni refren, a tu dopiero połowa. Budowanie napięcia jest tak dynamiczne, że są trzy szybkie zwrotki i człowiek przy trzeciej myśli, że już bridge, a on dopiero będzie. Zupełne przeciwieństwo "Jak dawniej" sedihepu, bo tam działo się tak mało, że człowiek w połowie utworu myślał, a właściwie miał nadzieje, że już 5 minut minęło. Tutaj podobnie, ale z zupełnie innej przyczyny - po prostu tyle się dzieje w tych pierwszych dwóch minutach, że piosenka wydaje się być pełna, a nawet spełniona Kapitalny utwór.