Post: #61

30 - Discoteca (Bilingual)

Muzycznie: Utwór otwierający najbardziej gorący i drapieżny album w dyskografii PSB. Pełen hiszpańskiej dynamiki i latynoskiej elektroniki. Wbrew tytułowi jest to
dość mroczna piosenka, szybka, ''mijająca'' słuchacza gdzieś na uboczu. Świetne fortepianowe wstawki i dynamiczny drum-beat w stylu flamenco plus intrygujący sampel przewodni, młodszy brat tego użytego w Heart. Myślę, że to jeden z najbardziej złożonych numerów jakie napisali. Tennant śpiewa praktycznie całych czas w niskich rejonach. Znakomitym pomysłem było pomieszanie angielskiego i hiszpańskiego tekstu.

Lirycznie: Jeszcze raz powtórzę. Nie dajcie się zwieść tytułowi. Co prawda hiszpańskojęzyczny refren tego nagrania permanentnie pyta się nas: ''Gdzie tu jest najbliższa dyskoteka'', ale to prośba niezwykle zagubionego i strapionego człowieka, który szuka swoje miejsca na tym świecie. Odwiedza miejsce gdzie nawet anioły boją się zapuszczać. Nie potrafi porozumieć się z ludźmy, którzy go otaczają. Ciężko mu żyć w nadziei, że to się zmieni. Szuka swojej dyskoteki, swoje miejsca
gdzie poczuł by się dobrze.

29 - It Must Be Obvious (Behaviour, B-side)

Muzycznie: ''Clap-Your-Hand'' - (o ile dobrze użyty) jeden z moich ulubionych rodzajów beatu. On rozpoczyna b-side'ową kompozycje z 1990 roku. It Must Be Obvious utrzymany jest raczej w mid-tempo, chociaż w refrenie zyskuje nieznacznego przyśpieszenia, na które składa się specjalność PSB w tamtych czasach, czyli klawiszowe solówki oraz wiązki skumulowanych beatów perkusyjnych. Bardzo żałuje, że tego numeru nie można usłyszeć na płycie Behaviour. Jest dostępny za to na b-stronie singla So Hard. Posiada nieco Chill-Out'owy klimat utrzymany w konwencji Space Music. Arcydzieło art-popu.

Lirycznie: Zabawna miłosna piosenka, ale zabawna chyba tylko z punktu widzenia słuchacza. ''Wszyscy to wiedzą gdy na nas patrzą, to jest przecież oczywiste''. Wybranka/ek serca nie jest niestety na tyle poinformowany by również wiedzieć, że wokalista go kocha. Ten go kocha, ale nigdy mu nie nie powiedział, że ''wszyscy wiedzą''. Próbuję w koncu okazać jakoś swoją miłość, a skoro wcześniej nie był w tym specem, to nieustanie zadaje pytanie ''Do you think it shows?''

28 - Home And Dry (Release)

Muzycznie: Najbardziej znany utwór PSB w 21 wieku. Przynajmniej na skalę światową - albo przynajmniej mi się tak wydaje. Klawiszowy rytm, który ani nie imituje gitary, ani basu na tle perskusyjnego beatu i prawdziwej gitary Johnego Marra. Wszystko to sprawia, że łatka pop-rock jest dopuszczalna.

Lirycznie: Dawno się nie widzieli. Teraz on/ona do niego wraca. Cała i zdrowa - jak w tytule. Ale czy to fakt czy tylko pobożna prośba Tennanta? Przecież ona/on czeka na lotnisku JFK...

27 - Forever In Love (Very Relentless)

Muzycznie: Prawie najdoskonalsza pozycja Ep-ce Relentless. Solidny, siedmiominutowy fragment klubowego grania wybijanego na bębnach i podszytego grubymi syntetycznymi basami. Pojawiają się też prosty klawiszowy motyw (z sampla), zapętlany kilkukrotnie podczas trwania utworu. Dużo damskich ''background vocali'' w formie ''suchej'' i przetworzonej. Śpiew Tennanta ogranicza się do krótkich wstawek gdzie dominuje melorecytacja. Wokal nadaje melodii tylko refrenowi, po którym następuje charakterystyczny ''synth-waterwall''. Granie bogate i plastyczne.

Lirycznie: ''Forever In Love'' - to cały refren. Prosty i klarowny w przekazie. Na dobrą sprawę w utworze występuje jedna pełnoprawna zwrotka, która jest grą pytań skierowaną w stronę słuchacza: ''Czy rozmawiałeś kiedyś całą noc z dopiero co poznaną osobą'', ''Czy byłeś kimś podekscytowany tak mocno, że nie zapomniałeś o śnie''. W tym wypadku można już się oczywiście dopatrywać czysto erotycznych podtekstów. I o to chyba chodzi. To niezwykle zmysłowy numer. Aż żal, że dopiero na tym miejscu

26 - Go West (Very)

Muzycznie: Nie wiem czy jest większy sens pisania o tym utworze. Ktoś go jeszcze nie słyszał? Przearanżowany dość mocno z soul-discotekowego stylu Village People, naszpikowany bardzo ''przyjaznymi'' synciakami, z pogodną linią melodyjną i
najbardziej oryginalnym elementem czyli Moskiewskim Chórem Akademickim. Jest czas na solówki saksofonowe i trochę zabawy samplami - ale to pod koniec.

Lyricznie: Zapytajcie Village People. W każdym razie to piosenka o lepszym świecie, gdzie każdy z nas chce dotrzeć, gdzie każdy chce żyć bez względu na to czy będzie tam leciała muzyka Lao Che czy Pet Shop Boys Dzięki wyrazistym symbolom występującym
w klipie można mieć wrażenie, że to piosenka przeciw komunizmowi i jego zamknięciu na lepsze perspektywy. Niezwykle dopingujący i motywujący kawałek.

Płyty:
Very - 220 pkt.
Actually - 199 pkt.
Release - 165 pkt.
Behaviour - 160 pkt.
Bilingual - 156 pkt.

Nightlife - 128 pkt.
Introspective - 80 pkt.
Please - 53 pkt.
Battleship Potemkin - 42 pkt.
Discography - 25 pkt.
Fundamental - 25 pkt.
Discography - 25 pkt.
PopArt - 22