Post: #3

Zenek Kupatasa karierę solową zaczął niecałe 2 lata temu. W marcu 2016 wydana została jego pierwsza płyta solowa. A w tej chwili ma ich na koncie... 5!! Póki co najlepiej u mnie punktowała druga z nich, ale to się może zmienić, bo 2 ostatnie dopiero co wyszło i są na dobrej drodze, by wejść do dziesiątki. Muzycznie bez większych niespodzianek dla kogoś, kto zna Kabanosa.

20. 20. Płachta na byka - Zenek

Instrumentalna płyta w najlepszej dwudziestce podsumowania roku? A i owszem! Zgadza się, ja nie przepadam za rockiem progresywnym (a w zależności od użytego instrumentarium mogę nawet nie cierpieć ), ale prog-metal to już zupełnie inna historia. Czy wzbogacenie utworów o wokal wyszłoby płycie na dobre? Nie wiem, może tak, może nie, ale ja na pewno nie będę narzekać na to jak jest, bo jest znakomicie.

18. 22. Identity - Ayden

Kortez - i wszystko wiadomo, bo w niedługim czasie artysta wyrobił sobie u nas w kraju rozpoznawalną markę. Płyta jest w dwudziestce najlepszych płyt roku i jest duża szansa, że podobnie będzie w podsumowaniu 2018, ale jednak mogę powiedzieć, że pierwszy album podobał mi się wyraźnie bardziej. Bardziej do mnie trafiał. Większą liczbę utworów potrafiłem wyodrębnić i słuchać ich niezależnie od całości. Tutaj póki co to wszystko działa (nie licząc pierwszego singla) tylko jako całość.

18. 22. Mój dom - Kortez

Steel Panther - bo rock nie zawsze musi być strasznie napuszony i poważny. A wręcz przecież często nie jest, bo nie raz chodzi o dobrą zabawę. Panowie ze Steel Panther "dobrą zabawę" rozumieją w specyficzny sposób. Dla nich ten zwrot jest jednoznaczny. Choć może nie jedno-, bo kilka elementów lubią składać razem. Ale jeśli traktować to jako nabijanie się z jakiejś konwencji (ja tak traktuję), to okazuje się, że są to po proste bardzo fajne rockowe numery, które dają pozytywną energię.

16. 23. Lower The Bar - Steel Panther

Czy teraz już tak będzie, że co jakiś czas świat będzie obiegać informacja, że kolejny wielki rockowy artysta odszedł już do największej orkiestry świata? Wczoraj ta orkiestra znowu się powiększyła... A ze wszystkich tych osób, których już z nami nie ma, w ubiegłym roku największy wpływ na moją listę miał Chris Cornell. Co prawda w Mother Love Bone jego nie ma, ale jego śmierć miała pośredni wpływ na to, że po latach sięgnąłem po ich album. I trzeba powiedzieć - sięgnąłem po raz pierwszy. Wcześniej nie znałem ich nagrań, wiedziałem jedynie jaki gatunek reprezentowali. Dobrze, że przynajmniej po latach doceniłem.

16. 23. Apple - Mother Love Bone