Post: #43

Florence + The Machine – HIGH AS HOPE
Długo zabierałem się do przesłuchania całego albumu High As Hope. Sam nie wiem dlaczego, przejadłem się Florence? Znudziłem? A może czułem, że niczego interesującego tutaj nie znajdę? Single promujące płytę były delikatnie mówiąc średnie. Owszem, każda piosenka prezentowała sobą coś innego, ale szybko stawały się tłem codziennego przeglądu najnowszych singli. Nie było w nich nic wyrazistego. I taka mniej więcej jest ta płyta. Ani dobra, ani słaba. Taka, o. Dla fanów artystki zapewne rewelacyjna, bo to po prostu więcej Florence w nowym wydaniu. Dla mnie jednak mocnych punktów jest znacznie mniej, niż na jakiejkolwiek poprzedniej płycie. Na szczęście Florence nadal śpiewa pięknie i daje powody do, może nie tak wielkich, ale wciąż zachwytów.

Ocena: NEUTRALNA


Alice In Chains – RAINIER FOG
Choć mówi się, że to najsłabszy album w dorobku zespołu, jest to wciąż fajne, ciężkie granie. Alice In Chains najwyraźniej nie ma czym zaskakiwać słuchaczy, więc stawia na sprawdzony koncept. Można złośliwie powiedzieć, że stawia na przeciętność, ale w tej przeciętności siedzi coś, co wyróżnia tę płytę na tle innych przeciętniaków. Może to doświadczenie, może talent, może umiejętność do wszechstronnego grania tej samej muzyki. Nie jest to na pewno styl, bo ten zaciera się w niektórych piosenkach, przez co Alicja nie brzmi jak Alicja, czyli tak unikatowo, jak robiła to w latach świetności. Niekoniecznie musiałaby to być wada albumu, bo eliminuje to element monotonni, ale zdecydowanie lepiej byłoby, gdyby w tych momentach utrzymywany był wysoki poziom. A tak niestety nie jest i Rainer Fog w połowie składa się z utworów do zapomnienia. Mimo to słucha się go całkiem przyjemnie.

Ocena: NEUTRALNA


Daughtry – CAGE TO RATTLE
Po przesłuchaniu dwóch singli pomyślałem sobie, że kierunek, w jakim poszedł Daughtry jest podobny do tego, w jakim podążył Bon Jovi. Liczyłem jednak na to, że wycieczka w te muzyczne rejony wypadnie w ich przypadku nieco lepiej, ale nic z tego. Fani zostali podzieleni tym albumem. Ci, którzy zarzucają zespołowi przejście na pop, chyba nieuważnie słuchali poprzednich płyt grupy, która od zawsze gra poprockowo i metamorfoza w tym kierunku jest rzeczą naturalną. Ci, którzy bronią nowego albumu i uważają go za dobry… nie mają najwyraźniej zbyt wielkich oczekiwań. Na płycie wieje nudą, niewiele się dzieje, praktycznie nic słuchacza nie zaskakuje ani pozytywnie, ani negatywnie. Trudno przez to nawet dotrwać do końca.

Ocena: NEGATYWNA


W.E.T. - EARTHRAGE
Zespół grający muzykę nazywaną AOR-em idealnie wywiązuje się ze swojego zadania zapewnienia rozrywki niszy, która takim rockiem się interesuje. I nie ukrywam, że sam do tej niszy należę, bo choć W.E.T. swoim brzmieniem niczym nie zaskakuje, to i tak mi się podoba. Earthrage zapewnia mnóstwo chwytliwych melodii, dobrych gitarowych partii i całą masę energii. Połykanie całego albumu naraz może jednak nie być najlepszym pomysłem. Każda piosenka bowiem próbuje naśladować radiowy przebój lat 80. i zdecydowanie lepiej się ich słucha osobno. W przeciwnym wypadku zlewają się do kupy i ostatecznie przytłaczają powtarzalnością, choć jak na ten odłam rocka i tak jest w miarę różnorodnie i ciekawie.

Ocena: POZYTYWNA


Kasia Kowalska – AYA
Czekaliśmy, czekaliśmy i się doczekaliśmy. Artystka nareszcie wróciła z nowym albumem. Przed premierą głównym pytaniem było to, czy będzie to bardziej Trójka, czy bardziej RMF. Wyszło coś pomiędzy, a podobno jak coś jest do wszystkiego, to jest do niczego. Jest w tym trochę prawdy, bo o sukcesie w przypadku tej płyty nie ma mowy, jednak fani nie powinni narzekać na nowy materiał. Ten w zasadzie niczym nie zaskakuje i… jest to jego zaleta, bo to przepis na całkiem udany album, który po części trafi do szerszego grona słuchaczy. Umówmy się, nie zawsze da się nagrać dwanaście piosenek na poziomie tytułowej Aji. Czasem lepiej postawić na proste, sprawdzone, „bezpieczne” rozwiązania i to właśnie robi większość utworów, choć - co cieszy - nie wszystkie. Wychodzi to całości na dobre, jest w miarę różnorodnie i ciekawie do samego końca, choć trochę szkoda, że brakuje fajerwerków.

Ocena: NEUTRALNA