Post: #21

prz_rulez napisał(a):Moim zdaniem kraina łagodności to podgatunek poezji śpiewanej.

Zacznijmy od tego, co to jest w ogóle poezja śpiewana. Sama nazwa wskazywałaby na to, że są to piosenki, w których muzyka została napisana do istniejących już wierszy (upraszczając, bo mogą być to inne zbliżone układy). I coś takiego funkcjonowało w l. 60-tych i 70-tych, a pewna grupa wykonawców specjalizowała się w wykonywaniu takiej muzyki. Później tą nazwą zaczęto określać coś, do czego lepszym określeniem byłoby piosenka poetycka, w której teksty mogłyby funkcjonować jako poezja, ale zostały napisane w celu zilustrowania ich muzyką. Oczywiście nadal pojawiają się śpiewane wiersze, ale jest to zjawisko bardziej marginalne, a do tego w większości w przypadku wykonujących ją artystów incydentalne.
Przy okazji to, co teraz jest określane jako poezja śpiewana jest dużo mniej różnorodne muzycznie niż to, co działo się w początkowym okresie istnienia tego nurtu. Wystarczy wziąć Demarczyk, Grechutę, Niemena i Umer (przy czym tylko pani Ewa względnie ściśle się mieściła w tym pojęciu), którzy jednak mocno się różnili od siebie i porównać ich z obecną falą. I jeszcze taka uwaga - teraz piosenka poetycka to zjawisko niszowe, wtedy można było ją zaliczyć do (szerokiego bo szerokiego ale) głównego nurtu.