Post: #26

1. SUEDEHEAD
(z albumu Viva Hate, 1988)
Inaczej być nie mogło - moim zdaniem jeden z bardzo nielicznych, jeśli nie jedyny utwór solowy Morrisseya, który może stać w jednym rzędzie z największymi dokonaniami The Smiths. Pierwszy solowy hit naszego bohatera, w ojczyźnie dotarł do 5. pozycji na liście przebojów (The Smiths umieścili swoje utwory maksymalnie na 10.), a lubiany był i w Polsce - 14. pozycja na trójkowej liście to znakomity wynik. Nie da się ukryć, że ta kompozycja Stephena Streeta, w 1988 roku podstawowego partnera muzycznego Moza (wcześniej współproducenta płyt jego macierzystej formacji, a później m.in. producenta Blur) bardzo porzypominała dokonania spółki Morrissey-Marr. Komuś to przeszkadza? Mnie na pewno nie. Morrissey w najlepszej możliwej odsłonie - energiczne, jangle'owe lekko gitary, tęskny wokal, no i tekst z perspektywy wiecznie nieszczęśliwego gościa (to pewnie najlepsza piosenka o friendzone w dziejach popu).