Post: #40

10. 193|16 Editors - A Ton Of Love (The Weight of Your Love)
odsłuch
17 14 9 5 3 1 2 6 7 9 6 8 10 12 14 20

Najlepszy singiel U2 od lat

Editorsi zapragnęli przypomnieć sobie czasy debiutu? Najwyraźniej tak, bo znowu brzmią jakby złapali wiatru w… gitary, które postanowili odkurzyć po doskonale wszystkim znanej banicji w 2009 roku. Znowu pojawia się energiczny riff, który z pewnością rozgrzewa widownię zgromadzoną na ich koncertach. Ponadto mamy zaraźliwy refren i smak starego dobrego przebojowego U2. Stąd też tytuł, który przyznaję nie jest moim pomysłem, ale postawiłem go zapożyczyć, bo jest w 100% trafny.


9. 196|16 Foals - Inhaler (Holy Fire)
odsłuch
15 15 10 6 7 3 2 4 6 9 9 6 8 11 12 17

Niczym monsun

Od azjatyckiego poplumikiwania, aż po najeżone grunge’owe gitary eksplodujące w refrenie. Od początku czuć, że łagodny wstęp to tylko podjudzanie słuchacza ażeby krzyknął: nosz wybuchnij wreszcie! Poza tym kilka fantastycznych przejść pomiędzy głównymi partiami oraz bardzo ładne rozwiązanie wyjścia z utworu.


8. 198|15 Garbage - I Hate Love (Not Your Kind of People)
odsłuch
16 11 9 4 4 4 3 2 2 4 6 8 12 14 18

Siłą rozpędu

Bohaterowie roku 2012 i teraz zdołali się wcisnąć do pierwszej 10. Utwór oparty na kilku sprytnych i rywalizujących ze sobą o prawo pierwszeństwa pętlach - zwłaszcza ten „smyczkowy” syntezator w refrenie, rewelacja! Mnóstwo producenckich smaczków, charakterystyczny połamany rytm i charyzmatyczny rudzielec. To powinien być singiel a nie jakieś „Big Bright World”. Teraz pozostaje czekać na zapowiedziany album. Czyli co, rok 2014 znowu w rytmie Garbage? Dlaczego nie?


7. 203|14 Editors - Sugar (The Weight of Your Love)
odsłuch
19 16 11 8 3 3 2 1 1 2 3 5 8 9

Odkrywanie nieznanego

Chociaż nigdzie nie spotkałem takiej opinii będę uparcie twierdził, że gdy indie rock spotyka się z Dead Can Dance powstaje dokładnie coś takiego. Tego nie słychać tak wprost, ale unosi się nad tym jakaś orientalna tajemnica, potęgowana zwłaszcza tymi smyczkowymi pociągnięciami. Bas tylko wzmaga ten hipnotyczny klimat. Płyta była średnia. Ale dla takiego killera warto było czekać na nią.


6. 219|17 Franz Ferdinand - Love Illumination (Right Thoughts, Right Words, Right Action)
odsłuch
17 14 3 2 2 1 1 3 5 8 10 12 12 6 9 14 19

Gramy to co potrafimy najlepiej

Śmiechowy, staromodny syntezator, który okazał się obojem (wciąż się zastanawiam, czy robią nas w bambuko czy nie). Jakieś sekundowe iluminacyjne wtręty w kompletnie popieprzonym teledysku (co i tak okazało się niczym przy obrazie do „Evil Eye”). W ogóle już się pogubiłem co jest prawdą a co nie. Wiem jedno. W prostocie siła. Ekipa, która wyrosła na revivalu rocka z początku XXI wieku, jako jedna z nielicznych wciąż ma ogromnie dużo do powiedzenia. A będąc szczerym przecież nie zrobili nic. To wciąż ten sam przebojowy Franz, który debiutował w 2004 roku. „Love Illumitation” tylko to potwierdza - napędzający bas, rewelacyjne solówki i wieńczące to wszystko dęciaki. Porywa tłumy jakby od niechcenia, co zresztą zawsze charakteryzowało Szkotów.